Ze woont in een sprookjesachtig krot, ze worstelt met een mysterie waarover we niets weten — en het maakt niet uit dat dat eraan te zien is, want alles is voelbaar - begrijpen is niet nodig om binnen te treden in de droomwereld van deze vreemde Normandische fabel. “En als er niets meer is, beseffen dat niets de onbekende diepte in mij kan vernietigen, dat niets het leven dat in mij stroomt kan vernietigen.” "Le Pied du loup" is als een sprookje, geïnspireerd door legendes en de spiritualiteit in "Derniers fragments d’un long voyage" van Christiane Singer. Het doet wat denken aan de beklemmende sfeer van "Eraserhead" van David Lynch, maar de esthetiek is ruwer en wilder en lijkt meer op de clair-obscur-penseelstreken van Velázquez. Een ambachtelijke en organische film die Fabrice Leroy heeft gemaakt op zwart-wit Super 8-film, met de hand ontwikkeld in het filmlaboratorium Mire in Nantes.
+ Clara Levy
Voortborduren op “Le Pied du loup” door de violiste en improvisator Clara Levy te beluisteren, da’s de ervaring zonder woorden verderzetten, door middel van muziek die de ruimte voor contemplatie opent en vergroot. Een spel waarin de aanwezigheid even subtiel als volledig is. Zowel de film als de muziek zetten ons aan om onze perceptie subtiel te wijzigen.
