In juli 1982, nadat Jocelyne Saab haar huis vier dagen voor het begin van het beleg van Beiroet door het Israëlische leger in vlammen zag opgaan, neemt de cineaste haar camera en verkent de stad zonder een duidelijk idee in gedachten. Ze neemt geen interviews af. Ze filmt de ruïnes van haar huis en die van anderen, plaatsen die in rook opgaan net als delen van de geschiedenis en identiteit van Beiroet. Ze legt momentopnamen vast van het dagelijks leven te midden van de verschrikkingen van de bombardementen. De vindingrijkheid en solidariteit. Blikken, gebaren. Een tekst geschreven en gelezen door toneelschrijver Roger Assaf, een gevoelige en aangrijpende film, persoonlijker dan ooit en daarom één van de favorieten van de cineaste.
+ Le bateau de l’exil
1982. Beiroet wordt belegerd door het Israëlische leger, waardoor Yasser Arafat een einde moet maken aan zijn Libanese ballingschap. Aan boord van de Atlantis, het schip dat hem naar Griekenland en vervolgens naar Tunesië brengt, spreekt de leider van de PLO met Jocelyne Saab, de enige journalist die toestemming heeft om hem te vergezellen.
