Het Festival National du Film Super 8, in 1974 opgericht door Robert Malengreau en Marcel Croës, werd al snel een niet te missen evenement, vooral voor degenen die in dit formaat de vrijheid vonden die ze nodig hadden om hun artistieke nieuwsgierigheid te combineren met hun politieke engagementen. Deze films van het festival getuigen van een tijdperk dat creativiteit en de behoefte aan queer cinema voor en door queer mensen heeft ontketend. Het in 2019 opgerichte Peliskan is een collectief van filmmakende kunstenaars uit ambachtelijke labs zoals Labo Bruxelles en Labobis, die werken in formaten zoals Super 8 en 16mm. Peliskan werkt momenteel aan het herwaarderen van verwaarloosd filmerfgoed. Het eerste project is de conservering van films gepresenteerd op het Nationaal Super 8 Film Festival. Pink Screens presenteert 4 van deze gerestaureerde films. Na de vertoning volgt een gesprek met de filmmakers en leden van het collectief.
+ Le temps de réfléchir
Antoine Pickels, 1986, BE, super8 > video, stil, 18’
Jean-Claude Wouters a pu intégrer le spectacle « Flowers » de Lindsay Kemp, dont il a tiré un portrait en super 8.
+ Le danseur de Manhattan
Robert Malengreau & Jean-Claude Bronckart, 1981, BE, super8 > video, fr ov, 11’
Portret van een stripper in New York
+ Jean-Marc Pouvreur
Jean-Claude Wouters, 1980, BE, super8 > video, zonder dial, 6’
Jean-Marc Pouvreur geeft zich bloot voor de camera van Jean-Claude Wouters.
+ Lindsay Kemp
Jean-Claude Wouters, 1979, BE, super8 > video, zonder dial, 14’
Jean-Claude Wouters heeft het werk « Flowers » van Lindsay Kemp kunnen integreren in een portret in super 8.