Prima Nova

Of het nu in de stad is of op het platteland, in een flat of een huis, onze kleine groene ruimtes zijn oases van sereniteit die we ons dagelijks toe-eigenen. Raamkozijnen, balkons en terrassen worden gesoigneerd als nooit tevoren. Tuinieren inspireert, brengt mensen samen en verzorgt hen. Het is een middel tegen stress, angst en depressie. In Brussel en Wallonië ontstaan tuinen voor tuintherapie, collectieve ruimtes waar mensen zich interesseren voor de effecten van tuinieren op het lichaam, de psyche en de geest. "Mise aux verts et petits oignons" is een verfrissende geluidscreatie van Pierrette Pasteels en Corinne Ricuort die ons uitnodigt om te luisteren naar de getuigenissen van de mensen die deze tuinen bevolken. Mensen in psychiatrische centra en gevangenissen vertellen over hun ervaringen met planten en onthullen de grenzen van ons kapitalistische systeem. Uit deze zintuiglijke ervaring komt het idee naar voren dat door de aarde te helen, we onze geest helen.

→ De luistersessie wordt gevolgd door een gesprek met de regisseurs (o.v.)

Fatima woont in Sint-Joost, een Brusselse wijk met twee records: het is zowel de kleinste als de dichtst bevolkte wijk, met bijna 153 nationaliteiten en 60 talen. Fatima kent de wijk als geen ander omdat ze er al meer dan 30 jaar woont, door de straten wandelt en een sterke band opbouwde met de mensen die opeengepakt zitten in precaire en ongezonde woningen. In deze film blikt Fatima terug op haar persoonlijke en professionele leven, getekend door immigratie en discriminatie. Dan is het tijd voor actie en zet ze haar verschillende petten op als reactie op de situaties die haar dwarszitten. Fatima verandert van gids in activiste. Ze richt een sociaal restaurant op met de naam "Bouillon de culture". Nu Fatima zich opmaakt om met pensioen te gaan, biedt deze film de gelegenheid om een stap terug te zetten, te kijken naar de weg die ze heeft afgelegd en na te denken over de toekomst. Zoals Fatima zegt: "Het was tijd om te laten zien wat we doen! We moeten tonen wat vrouwen doen. Misschien geeft dit anderen de moed om ook te laten zien wat ze dagelijks doen..".

→ Het vertoning wordt gevolgd door een gesprek met Mohamed Dabani & Fatima Maher Alouie

Tussen de 10 en 20 jaar oud zijn ze. Ze komen uit verschillende plaatsen, met verschillende achtergronden, en kennen elkaar niet. Maar dezelfde crisis treft hen op hetzelfde moment: die van covid-19, opsluiting, krimpende ruimte, het gevoel tijd te verliezen en het gebrek aan ondersteuning... Gefilmd in scholen en jeugdcentra in België, reflecteren zeven groepen met hun leraar of jeugdwerker over wat er met hen gebeurt. Er ontstaat een dialoog over hun ontwrichte levens en de bevreemding van het heden, en al snel wordt het een vraag over de maatschappij als geheel. "Entre-temps" ontstond uit de behoefte om deze surrealistische periode vast te leggen. Het is een documentaire van onschatbare waarde, zowel voor de zorg waarmee mensen in beeld werden gebracht als voor haar vermogen om na te denken over deze recente, maar nog steeds al te vaak onvertelde geschiedenis.

→ Vertoning gevolgd door een gesprek met Géraldine Brausch & Federico D’Ambrosio.

"I dwell in Possibility – A fairer House than Prose". De gedichten van Emily Dickinson belichamen een zoektocht naar verlossing, wat Yves Cantraine ertoe bracht om tijdens de lockdown zijn verleden in vraag te stellen. "Dans la chambre" bestaat voornamelijk uit familie- en persoonlijke archieven. Beelden die getuigen van een feestelijk, reislustig verleden, in compleet contrast met het heden van de regisseur. Opgesloten ervaart hij poëzie. Spelend met beeldrijmen en woorden keert hij terug naar de oorsprong van het leven, waarbij hij met behulp van montage het moment vindt waarop alles veranderde. "Dans la chambre" neemt dan de vorm aan van een dagdroom, en door associaties van beelden en geluiden verschijnt een illusie: het leven is een hersenschim, een gemeenschappelijk verhaal dat zich herhaalt door alle wezens heen. Via een voice-over die een raadselachtig "u" gebruikt, worden we de dubbelgangers van Yves Cantraine. Het verhaal dat zich voor onze ogen ontvouwt, zou ons eigen verhaal kunnen zijn.