11.11

"Corpus delicti": voorwerp dat het bestaan van een strafbaar feit, van een misdrijf, materieel bewijst. Filmmaker Léolo draait het perspectief om en vraagt zich in deze docufictie af wat de samenleving doet met de lichamen van degenen die de regels overtreden en zich tegen de macht verzetten. De film geeft achtereenvolgens een stem aan de verminkte slachtoffers van politiegeweld en aan een jonge fictieve homoseksuele activist, gedragen door zowel zijn liefde als zijn toewijding, maar verpletterd door het rechtssysteem en de gevangenis. De film stelt essentiële en noodzakelijke vragen over het lastige snijvlak van kunst en politiek, expressie en actie, rechtvaardigheid en geweld.

→ In aanwezigheid van "Léolo" Victor-Pujebet, Mathieu Morel & Aurelien Deniel

Sport, een broeinest van queerfobie. Van velden tot kleedkamers, van stadions tot zwembaden, traditionele sport verheerlijkt gedisciplineerde, krachtige lichamen, de overwinning van regels op chaos, van de sterke op de zwakke, van de snelle op de langzame, van harde lichamen op luiheid.
Toch zijn er lesbische rugbyclubs, homo-waterpoloteams en queer gymgroepen.
Hoe kunnen sportfaciliteiten waar sommige mensen de ergste homofobie hebben ervaren, worden omgetoverd tot gemeenschapsmomenten van plezier en emancipatie? Discussieer mee tijdens een gueulante over dit onderwerp.

→ Gesprek in het Frans

Francky, getekend door brandwonden, is een jonge verpleegster met een brandend verlangen naar wraak. Ze woont samen met haar zus Leah en beiden worden nog steeds achtervolgd door de afwezigheid van een vader. Op zoek naar stabiliteit gaat Francky uit met een man van wie ze niet houdt, tot haar pad kruist met Florence, een patiënte. De meervoudige liefdes, vrijheid en andere manieren om zich tot de wereld te verhouden die ze ontdekt door deze opzwepende relatie, stellen haar geleidelijk in staat om een lange reis van genezing te beginnen. Het verhaal, de tweede samenwerking tussen regisseur Sacha Polak en niet-professionele actrice Vicky Knight, is gebaseerd op improvisaties en herinneringen aan echte gebeurtenissen in het leven van Knight. De beelden zijn rauw en realistisch, maar ook delicaat poëtisch.

Narcisme heeft vaak een negatieve connotatie. Maar wat als we denken dat gehechtheid aan het eigen imago juist essentieel is voor het voortbestaan van subculturele of marginale identiteiten? Teruggrijpend op de klassieke mythe van Narcissus presenteert regisseur Toni Karat een andere kijk op wat het betekent om je eigen beeld te creëren en ervan te houden. Met veel bekende gezichten uit de radicale porno- en seks-positieve scene van Berlijn stelt deze subtiele film vragen over zichtbaarheid, schoonheid en controle over je eigen imago als queer persoon.