prog: 2629
squelettes/rubrique-3.html

Jean-Denis Bonan

Zoek de naam van deze in 1942 in Tunis geboren filmmaker, dichter en beeldend kunstenaar niet op. Jean-Denis Bonan vind je niet in de filmannalen, op een enkele vermelding na als oprichter van de groep Cinélutte in 1973, een belangrijk collectief van militante filmmakers dat een authentieke ontbrekende schakel vormt tussen de direct cinema van de jaren zestig en de opkomst van de auteursdocumentaire in het begin van de jaren tachtig. Daarvoor was hij al medeoprichter van het ARC (Atelier de Recherche Cinématographique), aan wie we de meeste beelden te danken hebben die gemaakt zijn tijdens de gebeurtenissen van mei 68 in Parijs. We wisten niets over Bonans "militante" cinema, totdat Luna Park Films (Francis Lecomte), uitgever en verdeler van onafhankelijke films, zijn werken van vóór mei 68, die letterlijk uit het voorgeborchte waren gehaald waar de officiële geschiedenis ze had begraven, opgroef en restaureerde. Als bedreven cinematograaf en collagekunstenaar maakte hij met een adembenemende vrijheid en in weerwil van de academische regels verschillende bevreemdende ficties die meer dan 50 jaar lang gedoemd waren tot bijna absolute vergetelheid. Zijn films, een mix van ironische afstandelijkheid en surrealistische durf (er zit wat Louis Feuillade in hem), werden onmiddellijk gecensureerd of geweigerd door de toenmalige distributeurs, ondanks de steun van Anatole Dauman, een van de producenten van de Nouvelle Vague, waarvan Jean-Denis Bonan misschien wel de trouwste aanhanger was. In de jaren tachtig en negentig zette hij zijn carrière voort op televisie, met dezelfde inventiviteit. Nu hij met pensioen is, maar nog steeds op de barricades staat, blijft hij op bijna 81-jarige leeftijd aan films werken als een tuinman die de mogelijkheden van cinema zaait, zelfs zonder een cent (Patrick Leboutte).

→ Elke vertoning, in aanwezigheid van Jean-Denis Bonan en begeleid door Patrick Leboutte, filmhistoricus en nomadisch filmcriticus, wordt gevolgd door een voordracht van enkele van zijn gedichten door dichteres Domi Bergougnoux.

→ Wil je alle voorstellingen van het weekend bijwonen? Met ons abonnement kan je dat doen aan verminderd tarief: 5 voorstellingen voor € 25 (voltarief) of € 15 (korting).



Kortfilms

Kortfilms

Geschreven en geregisseerd met patiënten en personeel van de La Borde-kliniek, neemt deze parabel over afwijzing van overbodige lichamen en van de andere, een radicale politieke positie in over waanzin.

+ L’École des fous

Jean-Denis Bonan, 1967, FR, DCP, fr ov, 32

+ Mathieu fou

Jean-Denis Bonan, 1967, FR, DCP, fr ov, 17

"Mathieu fou", opgenomen in vijf dagen in een uithoek van de bosrijke streek van de Sologne, vertelt het verhaal van een verkrachte jonge vrouw die instemt met een verstandshuwelijk met een rijke boer, en vervolgens verliefd wordt op de werknemer van haar man. De affaire eindigt vanzelfsprekend in bloedvergieten. Op z’n Maupassants met een surrealistisch geïnspireerde wreedheid, een gedicht in beelden gewijd aan de zotte liefde, instinctief geschreven met de minste beweging die de volgende in gang zet. De film, emblematisch voor de jaren ’68, werd meteen gecensureerd en circuleerde enkel in het geheim.

+ Tristesse des anthropophages

Jean-Denis Bonan, 1966, FR, DCP, fr ov, 23

In een wereld waar alles verboden is behalve wat verplicht is, herinnert een man die in een vreemd fastfoodrestaurant werkt zich zijn leven. Deze oneerbiedige klucht, zijn eerste echte kortfilm, werd bijna vijftig jaar lang volledig verboden door de censuur.

+ Un crime d’amour

Jean-Denis Bonan, 1965, FR, DCP, fr ov, 6

Zes minuten rushes van een onvoltooide film.

20.05 > 18:00  
6€ / 4€


Jean-Denis Bonan, 1968, FR, DCP, fr ov, 69

Na de executie van een seriemoordenares op prostituees vinden er opnieuw soortgelijke moorden plaats. De politie maakt jacht op een mysterieuze jonge vrouw... Een lange achtervolging begint in een donkere hoofdstad waar de schaduw van Fantomas nog steeds lijkt op te doemen. Tot de inspecteur die het onderzoek leidt, ontdekt dat de moordenaar in feite een travestiet is, gefolterd door zijn geesten. Deze donkere en erotische film, gefilmd in Parijs tijdens de gebeurtenissen van mei 1968, met zijn nouvelle vague en expressionistische invloeden, werd pas eind 2015 uitgebracht. Deze film als een giallo gedraaid op de wijze van cinéma vérité verdient een plaats op het erepodium van de transgressieve cinema.

+ La Vie brève de Monsieur Meucieu

Jean-Denis Bonan, 1962, FR, HD, fr ov, 12

Meneer Meucieu probeert tevergeefs te ontsnappen aan een absurde maatschappij. De eerste film van Jean-Denis Bonan, niet echt voldoende om zijn loopbaan te lanceren...

20.05 > 21:00  
6€ / 4€


Voor Jean-Denis Bonan was er nooit "politiek" aan de ene kant en "film" aan de andere kant, maar één enkel gebaar dat beide samenvoegt. Deze vruchtbare interactie tussen esthetiek en ambitie, strijdvormen en vormenstrijd, is zonder twijfel wat zijn cinema het best definieert. Het belang ervan wordt duidelijk als we "Un simple exemple" (1975), een documentaire versie van "Crime de Monsieur Lange" (Jean Renoir, 1936), herbekijken. De werknemers van de drukkerij Darboy in Montreuil wonnen hun staking omdat ze ook gefilmd werden, ze vonden hun modaliteiten uit naargelang de op te nemen scènes, ze behaalden de zege en produceerden een prachtig oeuvre. De vertoning wordt voorafgegaan door een recente hermontage van "Bel émoi de mai": Parijs, mei 68, op de barricaden of op de muren, een opstand van alles en iedereen, een puur moment van poëzie.

+ Le Bel émoi de mai

Jean-Denis Bonan, 1968, FR, DCP, fr ov, 35

+ Un simple exemple

Collectif Cinélutte, 1975, FR, DCP, fr ov, 40

21.05 > 15:00  
6€ / 4€


+ Carthage Edouard Glissant

Jean-Denis Bonan, 2006, FR, DCP, fr ov, 54

"Sta op. Bescherm jezelf. Stad, je staat al in brand. Zie. De honden, de mannen, de schoonheden, uw hart zo snel vergaan". De Martinese schrijver, dichter, denker over de creolisering van de wereld als enig mogelijke toekomst, Edouard Glissant dialogeert hier met zijn vriend Jean-Denis Bonan, in de ruïnes van Carthago zelf. Beiden bevestigen de subversieve kracht van de andere kant van de Middellandse Zee en nog meer van de taal, in al haar kronkelingen. Bonans mooiste film uit zijn televisieperiode, een gevallen utopie waarin hij, zoals zovele anderen, geloofde.

+ De la résistance des digues

Yvan Petit, 2021, FR, DCP, fr ov, 45

Ik vroeg Jean-Denis een film te coachen, en hij antwoordde met "De la résistance des digues". Dialoog vanavond. Oorspronkelijk was er een opdracht over de risico’s van het stijgende waterpeil in de Loire en de maatregelen die in de plaatselijke geschiedenis werden genomen om zich gerust te stellen. Uiteindelijk zien we een intiem werk dat de toestand van de wereld en de klimatologische angst articuleert met onze eigen depressies. Want hier zijn de echte dijken slechts illusoire metaforen voor de mentale muren die we voor onszelf bedenken om te hopen het nog wat langer uit te houden vanuit onze kajuiten, aan boord van dezelfde ‘bateau ivre’, terwijl we alleen maar uit de patrijspoort hoeven te kijken om te weten dat we dreigen onder te gaan. (Patrick Leboutte)

21.05 > 17:00  
6€ / 4€


Jean-Denis Bonan, 2019, FR, DCP, ov fr ond, 53

Jean-Denis Bonan neemt de moeilijke taak op zich om "Ulla et l’effacement", een kort poëtisch en introspectief essay van de Duitse schrijver Andréas Becker die in het Frans schrijft, in beeld te brengen. Zo persoonlijk dat de schrijver zelf de hoofdrol speelt, een soort imposante spookachtige figuur met lang blond Vikinghaar, die met een rustige zelfzekerheid het kader doorkruist. Hij debiteert de hartverscheurende tekst over tragische leven van zijn moeder Ulla. Getraumatiseerd door haar jeugd onder de bommen, zocht ze haar heil in alcohol om te vergeten, de whisky die haar nooit teleurstelde. Hamburg – Pâlebourg - is een havenstad met hoeren, banken en bommen. Een stad die tijdens de Tweede Wereldoorlog de jeugd van velen heeft afgepakt, net als van al die vrouwen die het slachtoffer waren van de wreedheid van de oorlog, maar geen recht hadden om te klagen omdat ze Duits waren en hun ouders mogelijk nazi’s waren. De Duitse samenleving heeft dit onderwerp nooit rechtstreeks aangekaart. "Pâlebourg Blue" is een prachtige, melancholische film over de Duitse ouderdom die wordt verteerd door herinneringen, een weelderig essay over scheppingsdrang in tijden van grote verlatenheid. Met andere woorden, cinema van onze tijd (vrij naar Emmanuel Le Gagne).

21.05 > 21:00  
6€ / 4€


squelettes/rubrique-3.html
lang: nl
id_rubrique: 2635
prog: 2629
pos: aval