Varia

Ergens in een uithoek van het universum bindt een welwillende intergalactische krijger de strijd aan met een mutant die ontsnapt is uit een ruimteschip. Een professor die wel wat weg heeft van Christus leidt kale kinderen op om te strijden tegen het nageslacht van de duivel om de aarde te beschermen. Een jong meisje laat een basketbalmand ontploffen, enkel en alleen dankzij haar denkkracht. Welkom in "The Visitor", een absurde film waar de Italiaanse biscinema van de jaren 1970 wel een patent op leek te hebben. Invasies van buitenaardse wezen, de komst van de antichrist, psychische krachten en aanvallen van dieren, alles zit er in. Was het uit angst vergeleken te worden met het neorealisme als ze een minimalistisch verhaaltje brachten? Was het daarom dat de makers het geheel kruidden met hun jodorowskiaanse mystieke-kosmische verbeelding.? Opportunistisch, propagandistisch en onstuimig, jazeker, maar dat neemt niet weg dat Giulo Paradisi met deze film een meer dan origineel kleinood afleverde met beelden waar je mond van openvalt en waar zelfs de meest geharde cinefiel zijn ogen van moet uitwrijven.

Trouw aan het motto van de cypherpunks “privacy voor de zwakken, transparantie voor de machtigen” richt Julian Assange in 2006 de non-profitorganisatie WikiLeaks op, waar miljoenen geheime documenten worden gepubliceerd over de onwettige praktijken van overheden en multinationals, waarbij hij zijn bronnen zorgvuldig afschermt. De meest bekende publicatie blijft die van 2010 over de oorlogsmisdaden en leugens van de Verenigde Staten over Irak en Afghanistan, die van de hoofdredacteur van WikiLeaks publieke vijand nummer 1 van de machtigen der aarde maakte, de USA op kop. Indien ze hun eis tot uitlevering ingewilligd zien, riskeert Assange 175 jaar opsluiting voor spionage. Bijna tien jaar lang hebben de makers van “Hacking Justice” (geactualiseerde versie) het juridische steekspel van binnenuit in de ambassade van Ecuador in Londen gefilmd waar Assange zijn toevlucht heeft gezocht in 2012, en ze volgden zijn voornaamste verdediger, de illustere advocaat Baltasar Garzón, bijgestaan door Sarah Harrison, lid van Wikileaks. Hun film onthult het radarwerk van een zaak met verregaande politieke impact voor gerechtigdheid en vrijheid van informatie!

Sedert 2019 zit Assange in een hoogbeveiligde Britse gevangenis, en het einde van deze politieke zaak is nog lang niet in zicht. Maar de valkuilen van een recente Europese richtlijn inzake de bescherming van klokkenluiders indachtig lijken de media niet langer in staat om de werkelijke inzet van de affaire-Assange in te schatten... Het Free.Assange.Belgium comité komt erover praten, in het gezelschap van Marc Molitor (journalist ex-RTBF, lid van de Belgium4Assange groep), en Edgar Szoc (voorzitter van de Liga voor de Rechten van de Mens).

“Ik heb mijn vrienden gefilmd tussen 1995 en 2000 in Frankrijk, en meer bepaald in Romans, Valence, Lyon, La Clusaz, met een Hi8 videocamera. We zaten in de middelbare school: we rookten joints, keken naar films, luisterden naar muziek. We waren 16, of 20, en feesten was ons leven."
Een vreemde ervaring voor Leo Liotard om deze videobeelden 25 jaar later onder handen te nemen. Ondertussen is hij leraar Frans in een school in Brussel. Hij nam de pandemie te baat en riep de hulp in van het AJC! om herinneringen op te halen als filmmaker in de dop, en de spontaneïteit van een cut-cut montage te behouden zonder te grijpen naar een digitale postproductie. De beelden van toen tonen zwelgpartijen, gesprekken, monologen en andere jeugdzondes, en de nodige afstand in de tijd ondertussen. De tederheid voor die periode in het leven waar jongens en meisjes op zoek gaan naar zichzelf en elkaar, waar ze zich uitvinden, spat van het scherm. “C’est la fête” is niet meer of niet minder dan een ode aan pubervriendschappen.

→ Vertoning gevolgd door een ontmoeting met Léo Liotard.

De Microboutiek biedt regelmatig een selectie uit haar collectie micro-edities (boeken, CD’s, vinyls, fanzines, DVD’s, enz.) te koop aan in de bar. Als alternatieve verdeler voor de Brusselse onafhankelijke scene, maar niet alleen dat, wordt de Microboutiek bevoorraad door haar eigen publiek op het ritme van de evenementen die Nova organiseert. De volledige collectie is te vinden op de website van de Microboutiek.

http://microboutiek.nova-cinema.org

Sinds het begin van Nova nodigt de Open Screen je uit om je eigen films op het grote scherm te komen vertonen. Of het nu je eerste film is of de vrucht van jarenlange ervaring, alle voorgestelde films worden vertoond, ongeacht genre en formaat, op voorwaarde dat ze niet langer duren dan 15 minuten. Open Screen bestaat net als Nova al vijfentwintig jaar en is al die tijd gratis toegankelijk geweest voor een vaak talrijk publiek dat uit is op verrassingen. Aarzel dus niet, en stuur je film met een technische fiche minstens een week op voorhand op.

Sommige avonden is er in de foyer een lekkere vegetarische maaltijd.