Congos

"Van Brazzaville tot São Paulo via Barcelona, "Nous disons révolution" zet het heden in vuur en vlam in vier delen. Alvorens hoop voor een zieke wereld te zijn, is de revolutie in de eerste plaats die van een filmpraktijk die zich afspeelt in de montagekamer, waar Klotz en Perceval alle mogelijke middelen aanwenden: op en tussen de fragmenten van een zowel heterogeen als hardleers materiaal, verzameld in de loop der jaren, doorheen reizen en ontmoetingen, wordt een boeket van teksten en muziek geënt dat, ingewreven met de beelden, het lont van de opstand aansteekt. Klotz en Perceval hebben van Deleuze geleerd dat men ook kan weglopen, vluchten ter plaatse. Dit wordt dansen genoemd, een vlam worden: je eigen revolutie voor jezelf. (...) Wie niet danst spreekt, reciteert, vertelt verhalen voor en met de filmmakers. En, dans of woorden, het is in deze manier van delen van ruimte en tijd van het werk, van het gemeenschappelijk maken van cinema - een ‘common’ -, in de liefdevolle overgave aan dit delen, dat de film politiek handelt. (Cyril Neyrat / FID Marseille)

→ Vertoning gevolgd door een ontmoeting met de filmmakers

Voorverkoop : hier

Vhan Olsen Dombo komt uit Brazzaville en is acteur, toneelschrijver, slammer en performer. Maar ook dichter, schrijver, muzikant... Na gewerkt te hebben met verschillende regisseurs en optredens op verschillende festivals, won hij in 2013 de Grand Prix Afrique du Théâtre Francophone als acteur. Daarna richtte hij samen met studenten, kunstenaars en journalisten de burgerbeweging Ras-le-Bol op die hij coördineerde. In 2015 moest hij in ballingschap gaan in Kameroen. Theater en poëzie zijn één in zijn werk, twee disciplines die zich lijken te verenigen in dezelfde krachtige lyrische beweging, tussen boosheid en zachtmoedigheid.

Voorverkoop : hier

Filmmaakster en journaliste Marlène Rabaud bracht verslag uit over de conflicten die de Goma-streek, ten oosten van Kinshasa, teisterden. Hier is La Lucha ontstaan. Deze apolitieke en pacifistische burgerbeweging riep in de eerste plaats op tot het houden van de beloofde maar voortdurend uitgestelde presidentsverkiezingen in 2016. Marlène Rabaud portretteert drie personages: Luc, een van de oprichters van de beweging, Rebecca, een activiste, en Espoir, gearresteerd en gemarteld. Door hen te volgen in hun diplomatieke pogingen en pacifistische acties vat Marlène Rabaud de immense moed en vastberaden energie van jonge mensen die bereid zijn alles voor hun land te doen. "Congo Lucha" slaagt in de heikele gok van de documentaire film: de gepaste afstand houden en er toch bij zijn. De film won zeer terecht de journalistieke Albert Londres Prijs 2019.

→ Vertoning gevolgd door een ontmoeting met de cineaste

Voorverkoop : hier

Een reis naar het poëtische universum van de schrijver Sony Labou Tansi. "Insurrection du verbe aimer" baant zich een weg met wie zijn woord uitdraagt. In Brazzaville gaat een theaterfestival de straat op om weerwerk te bieden aan de dictatuur. In Parijs wordt theatermaker Dieudonné Niangouna - in ballingschap - overmand door de woorden van de Congolese dichter, hij dwaalt er in rond en werkt er. In Ouagadougou werpt een volksrevolutie de ongenaakbaar gewaande dictatuur omver. Overal roept de poëzie, met haar magisch betoverende kracht van woorden en de weerstand van levende wezens, op tot opstand. Opgeleid als antropologe regisseert Julie Peghini haar eerste gedurfde lange film, niet alleen over poëzie en verzet, maar nog meer over theater, de politieke kunst bij uitstek, zowel populair als heilig, deze kunst van het geïncarneerde woord, dat de gemeenschappelijke werelden tot stand brengt.

→ Vertoning gevolgd door een ontmoeting met de cineaste

Voorverkoop : hier