12.11

Melodrama aan de Zwarte Zee. Eliko, een oude man, heeft zichzelf van het leven beroofd. Zijn kleindochter Moe wordt opgeroepen om de begrafenis te organiseren. Met Amnon en Fleshka zal zij een complex en ontroerend trio vormen, dat geconfronteerd wordt met een giftige behoudsgezinde gemeenschap.

Deze tweede speelfilm van de Georgische regisseuse Elene Naveriani is een poëtische hymne van verzet tegen het discours dat zich kant tegen de emancipatie van de LGBT-gemeenschap van het land.

Auteur-regisseur Jacques Nolot slaagt erin een perfecte mix te maken van het smerige en het artistieke in La chatte à deux têtes, een ontroerende, grappige en seksueel expliciete handleiding over hoe te cruisen, te neuken, te pijpen etc in een cinema voor volwassenen.

De fictieve film, die zich volledig afspeelt aan de kassa, in de zaal en het toilet van een pornocinema (met maar één scherm) in Parijs, beschrijft deze menselijke handelingen op een wonderlijk nuchtere toon die bol staat van humor en tederheid. Er is geen valse noot in deze bescheiden maar gedenkwaardige symfonie van behoeftige zielen en hun verlangens.

Een dag uit het leven van een motorrijder, van stad tot arbeidersbuitenwijken, met aan de horizon het beton van de woontorens en de ring. Een ontmoeting met een pompbediende, brandstof en smeerolie, motorritten in de kou, orgieën in de kleedkamer, masturbatie bij het ochtendgloren, dagelijks straatleven waarbij de flipperkast van het muterende universum volop draait, wetende dat het alleen maar ruiger zal worden.

Deze homo pornofilm van de eerste generatie en enig cinemaoeuvre van Francis Savel is zijn ultieme werk waarin de omhelzingen van jonge arbeiders een visuele opera opleveren met een achtergrond van volks populair realisme en het radicalisme van het nieuwe homosexuele front dat zich engageert in de strijd voor totale vrijheid.