Screenshots

De kortfilms in deze voorstelling hebben één ding gemeen: ze onthullen wat sommige online beelden proberen te verbergen. Zoals de poetsende vrouwen die zichzelf enthousiast filmen in "Clean with Me (After Dark)". Zijn ze echt zo blij met hun situatie? De rest van de voorstelling toont: consumptiegekte door een ASMR-sessie op een kippenpootje, onze dorst naar catastrofe vastgelegd op bewakingscamera’s, een gewond Syrisch kind dat onze behoefte aan media-iconen vult, het recht op beeld van een technofiele viking, en de controlemaatschappij die Google Street-View aan het voorbereiden is. Tot slot mengt Emmanuel van der Auwera allerlei geconnecteerde beelden waarmee hij een panoptische blik werpt op de dood van een politiehond en te zien dat er niets te zien is.

Na de vertoning van zijn film "Les Survivants", waar hij ontmoetingen en discussies heeft met spelers in het online spel "Public Unknown Battleground", opent Nicolas Bailleul zijn laboratorium voor ons. Op zijn werktafel liggen zijn vroegere werken uitgestald - gaande van een casting op Chat Roulette tot een performance op Twitch -, zijn filmproject met een ontmoeting in "Les Survivants" als uitgangspunt, en zijn academisch onderzoek naar de slaapkamer als plaats van consumptie en creatie. Tussen zijn harde schijven vol met schermafbeeldingen en zijn notitieboekjes maakt hij ons deelgenoot van het creatieve proces van het zwerven op het wereldwijde web tot de opbouw van een verhaal.

Voor deze voorstelling maakt film zich meester van onze dagelijkse of virale internetgewoontes. E-peritieven tijdens de lockdown worden een virtuele bruiloft, tieners die zichzelf filmen terwijl ze reageren op een gewelddadige video componeren uiteindelijk een thriller buiten-beeld, bewakingscamera’s worden overgezet op 35mm-film voor een contemplatieve ervaring, en de vele beelden van Syrische martelaren worden getransformeerd in een Griekse tragedie. Tot slot zetten Emilie Brout en Maxime Marion iconische fragmenten uit de filmgeschiedenis opnieuw in scène in Google Earth. Tussen hacken en situationistische omkering speelt film met het web om er beter afstand van te kunnen nemen.

In deze film zijn alleen de beelden te zien die de Amerikaanse of Franse legers vanuit hun helikopters opnemen met een infraroodcamera. Ze werden in de eerste plaats gemaakt om doelen op te sporen en dus niet voor het filmen zelf. Hoe kan je onderscheiden wat het oog waarneemt door middel van een zoeker en wat het waarneemt zonder? Hoe kun je je oog laten wennen aan het zien door een camera die de nacht trotseert?
Éléonore Weber neemt ons mee naar deze gevonden beelden in het gezelschap van Pierre V., een helikopterpiloot in het Franse leger. Samen ontleden ze ze. Pierre rechtvaardigt ze soms, of veroordeelt ze af en toe. Zijn samenvatting luidt: "Oorlog kan in zijn geheel worden verteld door het oog van het vizier, en er zou niets ontbreken (...) maar het zou niet juist zijn". Farocki-gewijs maakt Eleonore Weber een belangrijke film in een tijd waarin digitale beeldstromen ook, en misschien wel vooral, worden gebruikt om oorlog te voeren.

In aanwezigheid van Éléonore Weber

Als jonge Franse expat in China plaagt Georges graag zijn gastland. Mister Bean achterna test hij zijn scheetkussen op straat, steekt hij met zijn lange gestalte hoog uit boven het volk in fast food-restaurants of vermomt hij zich als fanfaremuzikant. Als maker van het Youtube-kanaal "China Non Stop" deelt Georges zijn indrukken en consumententips op het ritme van één video per dag. Maar hoe meer tijd verstrijkt, hoe meer Georges de indruk krijgt dat de Chinezen hem in de rol van grote witte aap duwen. Zijn Franse cultuur krijgt weer de overhand terwijl het Chinese volk daalt in zijn achting, totdat de administratie waarwraak neemt...
Dominic Gagnon sluit met deze film zijn persoonlijke cartografie van het delen van video’s af. Hij begon er tien jaar geleden aan met het Westen ("R.I.P in Pieces America" o.a.), vervolgde in het Noorden ("Of the North") en het Zuiden ("Going South"). Voor het Oosten richt hij zich evenzeer op Frankrijk als op China en schetst hij door de montage van de video’s van "China Non Stop" een dubbel portret: dat van een Fransman met een zware cultuurschok en dat van een land dat zijn inwoners traceert, beoordeelt en classificeert.

In aanwezigheid van Georges en Dominic Gagnon per videoconferentie

Indien Covid ons genadig is en de overheidsmaatregelen het ons toelaten, wagen we ons aan enkele danspasjes om deze twee ontmoetingsdagen af te sluiten. Het algoritme van YouTube bepaalt wat we te horen krijgen. We kiezen een muziekje per toeval, en we laten het platform de rest doen. Tussen wereldhits en ad random rariteiten zetten de GAFAM de toon.