De stad Dakar is ontstaan bij de Franse kolonisatie. Daarvoor leek het meer op een archipel van Lebu-dorpen in de rimboe langs de oceaan, waar de Lebu de mensen die vanuit het binnenland kwamen met dezelfde égards ontvingen als de kolonialen die per boot arriveerden. Dakar zou onder meer “rustplaats voor wie op de vlucht is voor oorlog” betekenen.
Het vertrekpunt voor dit programma is de wijk Niaye Thiokers in het historische centrum van de stad. De wijk fungeert als buffer tussen de blanke stad en de “autochtone” stad, en loopt over van de bruisende artistieke en politieke perikelen. Na de onafhankelijkheid, met de groei van de Panafrikaanse gedachte, biedt deze smeltkroes inspiratie aan de grootste kunstenaars van Dakar. Het is in Niaye Thiokers dat er een vrijgevochten cinema opbloeit die zich losmaakt van het Westerse model.
Kan cinema, zoals architectuur, een spoor achterlaten in het stedelijke landschap? Kan film als immaterieel cultureel erfgoed een nieuwe vorm van collectieve verhalen en gedeelde ruimte vormen? Vandaag is Niaye Thiokers ten prooi aan vastgoedspeculatie. In de strijd om te overleven is het tonen van deze films bijna een daad van verzet. We durven hopen dat Niaye Thiokers weerstaat aan de kapitalistische urbanisatie en dat de creativiteit er vrij kan blijven opborrelen.