FESPACO

In de jaren 2000 begint de Burkinese staat aan de industriële ontginning van haar goudvoorraden. Tien jaar later is het land de vierde goudproducent van het continent. Met zijn vierde documentaire, geselecteerd voor de officiële competitie op het FESPACO, bekritiseert Michel Zongo, een geëngageerd regisseur en revelatie van de Burkinese cinema, de gevolgen van deze goudkoorts in het dorpje Kalsaka. Hij verbeeldt deze oude droom van de Far West met een trio van cowboys die het dorre landschap doorkruisen op zoek naar het kostbare metaal terwijl de inwoners van Kalsaka vertellen over hun leven na de opening van de mijn. De geschiedenis herhaalt zich: de mijnindustrie brengt gedwongen verhuizingen met zich mee, het water wordt vervuild, de vruchtbare grond verzandt, de al broze economie verarmt… Zongo vermengt fictie, documentaire en activisme en vertelt op zijn manier wat er overblijft van de kapitalistische droom: de totale vernietiging. Maar niet zonder hoop, humor en waardigheid. Samen met de bewoners van Kalsaka eist hij herstel.

In 2018 projecteerde Nova “Stillborne”, een korte SF-film geproduceerd door Layla Swart en geregisseerd door Jahmil X.T. Qubeka in het kader van Africa is/in the Future.
Dit jaar selecteerde het FESPACO “Sew the Winter to my Skin”, een post-western bijna zonder dialoog, episch en indrukwekkend. Centraal staat Kepe, een soort Zuid-Afrikaanse Robin Hood die schapen steelt bij rijke blanken, om ze te delen met de armen. Via flashbacks volgt deze film het parcours van dit bijzondere personage en volksheld tot aan zijn proces, met een in vormelijk spectaculaire durf, ongezien in de Afrikaanse cinema. We zijn verheugd deze film te tonen samen met deze van Michel Zongo die zelf ook de mythe van de western gebruikt om sociale thema’s van dominantie en strijd te behandelen.

Sabine komt uit Kameroen en heeft een kleine kapperszaak in de Matonge-galerij aan de Naamsepoort. In deze minuscule ruimte verzorgt ze het haar van haar klanten, een en al oor voor de noden van haar vrienden en de gemeenschap. Vanuit haar salon zien we met Sabine en haar klanten de voyeuristische blik van toeristen die de "Afrikaanse" galerij van Brussel bezoeken. Maar we voelen ook de angst voor politierazzia’s om mensen zonder de juiste papieren op te sporen. Rosine Mbakam filmt met terughoudendheid en precisie, maar ook met de gedwongen intimiteit van deze speciale plek. Zo vertelt ze het aangrijpende en indrukwekkende verhaal van Sabine. Een sterk staaltje scherpe en empathische cinema over een wereld op enkele honderden meters van Nova.

Aïcha Boro maakt indrukwekkende beelden van een open granietgroeve. Met foto’s en prachtige beelden, ook vanuit de lucht, ontdekken we deze spectaculaire plaats, die onbekend is voor een groot deel van de bevolking van Ouagadougou. Deze geëngageerde en fluïde vertoning brengt de kijker recht naar de kern van de uitdagingen in het leven van de personages, waaronder 2500 arbeiders die zich in dit gapend gat begeven, die zich proberen te organiseren, solidariteit te creëren en de werkomstandigheden en veiligheid te verbeteren. In de nasleep van de opstand van 2014 stelt deze film vragen over de nieuwe toestand, de veranderingen en de verwachtingen, de teleurstellingen en de geboorte van een emancipatorisch bewustzijn, door aandachtig te luisteren naar de woorden van hen die collectief hun toekomst overdenken.