Stoemp weekend #3

 Dus wat maken we voor die van de Nova? Recto verso of gewoon de klassiekers?
 Oh nee, we moeten ons toch amuseren! Met al dat toast-gedoe gaan we de wereld veroveren.
 Oké! En we pimpen het met knoflook. Dat is nieuw en zo blijven we in het thema van de avond.
 En naar het schijnt heeft de groep die na de film speelt, liedjes met namen van broodjes!
 Perfect. Dus we doen open voor de film en voor het concert, en sturen de sandwiches in fotokopieermachine modus. En als er nog brood over is, pakken we hun recepten en maken ze weer aan de uitgang, toch?
 Bingo!

Aan de Broodroosters, gevangen in de Bokaal, twee specialisten. Ze voeren live en zonder truukjes hun mooiste kunsten op in de zo nobele en gedevalueerde kunst van het sandwich-maken. Een passie die onlangs pas de kop opstook. Creatieve en voedzame broodjes tegen lage prijzen voor iedereen die tussen 21u en 22u uur aan de ingang van Nova passeert.

Zoals iedereen weet is schol het slachtoffer van overbevissing en visserijmethodes die het milieu kapotmaken. Toch vissen nog veel schepen in de Noordzee op schol met sleepnetten, omdat de wereldvoorraad hier het grootst is. Deze unieke vis schuurt de zanderige bodem van de zeeën af, maar als hij arriveert aan onze kust, krijgen we het water in onze mond! Bereid op vele manieren, kan La Plie ons ook "sandwichmuziek" serveren, belegd met een plakje branding, een schijfje muzak, dub-smeersel, punksaus en country salade. Hun songs zijn gegarneerd met evocatieve titels als Jambon Beurre, Fitness Kalkoen, Broodje Haring en Pita Falafel. Rosalie Stevens (synthesizer, drums, melodica), Wilf Plum (drums, bas, gitaar) en Fred Deltenre (gitaar, bas, drums) componeren deze ongrijpbare school vissen die al zwom in de turbulente wateren van Nova tijdens PleinOPENair 2016. Het is raadzaam om La Plie met je oren te verslinden. En, als het al niet vanavond gebeurt, dan kunnen de stukken weldra direct in je eetkamer of danszaal worden verorberd, aangezien La Plie binnenkort haar eerste LP uitbrengt!

Een slijmerige en bevende terreur daalt neer over Athene. Een berg gehakt, bechamel en aubergines achtervolgt de snelwegen, het centrum van de stad, als een zware vrachtwagen gekruist met een gemuteerde slak. Deze grote dodelijke stapel van buitenaardse oorsprong is te genieten op tweehonderdzeventig graden, aanbevolen kooktemperatuur. Paniekscènes waarin voorbijgangers ter plaatse stilstaan met open mond zijn iconisch. Sentimentele travestieten, homoseksuele astrofysici in roze blouses, gekke tv-journalisten, ruimtebimbo’s in minirokken en de verantwoordelijken voor de ramp kruiden dit gastronomisch wonder. De stoffige doe-het-zelf speciale effecten geven de topmoordenaar een melancholische uitstraling. En naast een van de beste recepten uit de Z-serie, onthult de film ook het authentieke moussaka-recept! Ultieme camp en kitsch en een must-seen.

Met of zonder aardappelen, Turks of Grieks, met tomaten of met courgettes, zonder aubergines, in lagen, in blok, zonder bechamel, met Gruyère of vooral niet... op zowat elke foodblog en elk forum wordt het uitgevochten met iedereen die ergens wel een moeder of grootvader heeft met de waarheid in petto. Wij weten alvast één ding: het moet reusachtig zijn! Zo groot als een vliegende schotel. Zodra je hersteld bent van haar angstaanjagende aanvallen, zal ze warm en dankbaar opgediend worden om je te voeden en gerust te stellen. Geen zorgen, geen radioactieve resten van de kwantumtunnel in de witte saus. Dus bereid je maag voor, open je mond en gil niet, moussaka zal je eten.

Aan het gasfornuis: Sachiyo Honda
Start : 21:00 (zie Combi Food)
Film + Food > 10€/8€ - Food only 6€ (VéGé)
Reservatie sterk aanbevolen: nova@nova-cinema.org

Ondanks zijn 67 inwoners is Villemolle niet zo rustig als het lijkt. Je komt alles te weten over de schandalen van het leven en het bestuur van dit dappere dorpje, onder leiding van Franck Ballon, de onvermoeibare burgemeester van het dorp, nooit verlegen om ideeën voor de toekomst van zijn stadje. Het bewijs? Een Parijse journalist komt beelden en getuigenissen verzamelen ter gelegenheid van het licht- en geluidspektakel over het glorieuze verleden van Villemolle. Dit alles lijkt misschien ver van ons gastronomisch bed, maar het meer van sangria (Sangria ex Machina is het lokale motto), de hamsterworst en zijn fabelachtige legende zijn essentiële ingrediënten van deze landelijke saga, om nog maar te zwijgen van de afschuwelijke aanval van gemuteerde virussen die de bewoners verandert in zombies die mensenvlees eten. En dan verandert alles. Stunts, ambachtelijke scènes van verminkingen en atoomexplosies, Villemolle 81 respecteert de codes van de genrecinema en stelt tegelijkertijd een reflectie voor over de plaats van de zombie in de huidige samenleving. Zo zijn ze in Villemolle: eenvoudig, ruimhartig en behulpzaam!

Aan de hand van enkele Super8-fragmenten van Breugheliaanse taferelen haalt Jan Vromman herinneringen op aan zijn geboortedorp Wingene, toen het dorp met het recordaantal varkens per inwoner. Met deze jeugdherinneringen als startpunt neemt de regisseur ons mee op reis doorheen de geschiedenis van het gedomesticeerd varken. Van de traditionele kweek, over de unieke relatie met de mens en de symboliek van het wezen tot en met het industriële lapje vlees op ons bord. Deze haast encyclopedische prent is rijk aan iconografisch archiefmateriaal maar ook aan verrassende ontmoetingen van Europa tot China. Langzaam ontvouwt zich ook de ondertoon van de (recente) onverschilligheid ten opzichte van dit dier, waarvan de waarde van het vlees de maatstaf is geworden. De onstilbare honger van de mens om dier en omgeving uit te buiten is het trieste besluit. De geschiedenis van het varken (in ons) is op die manier bovenal een donkere spiegel van de hedendaagse mensheid. Toch blijft de film een uiterst persoonlijke prent, waarin gebruik gemaakt wordt van de nostalgische poëzie van een wereld waarin mens en dier één waren.

Moe van een wereld zonder betekenis, vervelen Marie 1 en Marie 2 zich en besluiten ze om het roer om te gooien, en wanorde te zaaien op openbare plaatsen. "Alles in deze wereld is verdorven.... Dus zijn wij ook verdorven." Dit Mariapaar doet denken aan de twee Demoiselles van Rochefort vanwege hun frisheid, hun schijnbare lichtheid en de sterke jaren zestig inslag. Maar ze onderscheiden zich van hen door hun opzettelijk hersenloze, jubelende, feministische en provocerende houding. Fijnproeverij, weglopen zonder betalen, sensualiteit gekoppeld aan eten, eetgevechten, vrolijk vandalisme... Alles gaat in de draaimolen van onze twee nihilistische en grappige heldinnen. Collages, pop-art, visuele en klankbedenksels die dicht bij het experiment aanleunen. Alles is spel, vreugde, improvisatie met een opvallende vrijheid van toon en formele durf. Vrijheid die van korte duur was, want de film werd uitgebracht in 1966, net voor de Praagse Lente van 1968. Geniet ervan tot en met de generiek, die alles wat je eerder zag in perspectief plaatst. Een juweel van een film, van de eerste tot de laatste minuut.

Het beroemde Brussels-Japanse duo, Alek et Les Japonaises, doet eindelijk Nova aan, na in tien jaar tijd bijna twintig landen te hebben bezocht voor enkele honderden concerten op de meest onwaarschijnlijke plaatsen. Feestzalen, bars, straten, scholen, bejaardentehuizen, privé-appartementen, kappers, tot en met highbrow cultuurinstellingen en andere aardappelvelden. Elke plek die ze innemen wordt hoe dan ook omgetoverd tot een discodansvloer uit de jaren ’70, soms tot een aerobic fitnessruimte uit de jaren ’80, of techno-volksbal van de jaren 90. Hun communicatieve energie lijkt onuitputtelijk, en vanaf de eerste beats van een pop met kitscherige hitparade-accenten is het publiek 100% mee! Want Alek et Les Japonaises weten hoe ze het publiek kunnen doen dansen, maar ook doen lachen met hun vrolijk excentrieke songs in het Japans, Frans, Spaans of Nederlands. Hun zelfspot is onovertroffen, en ook hun kostuums, vaak van dubieuze of ronduit slechte smaak, maar steeds gedragen met klasse, zijn oogverblindend. Alek et Les Japonaises zijn op deze nationale feestdag dan ook stijlvolle afsluiters voor ons Summer Stoemp festival. Oefen alvast de titelsong van hun volgende album om in koor te zingen: "Je mange du pain!".