Screening the Soul

Loup Uberto werkt naar de oppervlakte en navigeert doorheen de archaïsmen van de geluidscreatie, met zijn stem als leitmotiv. Met behulp van 2 draagbare radio’s uit de jaren 80, een paar mobiele telefoons, een tamboerijn en touwtjes, presenteert Loup een DIY/barok/elektronisch universum in wording. Zijn gezang is als een trance, badend in de zinderende harmonieën die door deze verouderde apparaten worden geproduceerd. De melodie nestelt zich in ons en voert ons ergens naar Noord-Italië, puttend uit onderaardse krachten die zijn sirenezang bovenwaarts stuwen.

Gaelle Rouard is een gedreven artieste, gepokt en gemazzeld in de kunst van de pellicule. Dit keer ontplooit ze haar kunnen in het hart van de Shakespeareaanse dimensie, geïnspireerd door "Macbeth" van Orson Welles. Met een poëtische visie op metamorfose, vertaalt de film het verhaal naar impressionistische indrukken die rechtstreeks afkomstig zijn uit de verschrikkingen van het personage van Macbeth. De intrige speelt zich af in de winderige kou van de bergen, die de esthetiek van de filmmaker na aan het hart ligt. De landschappen veranderen in lichamen, in de bevroren woestijn van de ziel, in een struik die in de zon vibreert als een hartslag, in heksen die grinniken voor de statigheid van een gletsjer, in schimmels die opzwellen tot vormloze dingen, in een Macbeth van ijs en doornen tronend op zijn paard. Eerder dan een performance gaat het om een live-film. Een minimalisme gesmeed met tal van kinetische experimenten die de dictaten van de narratieve cinema deconstrueren. De projecties van Gaelle Rouard zijn unieke en efemere gebeurtenissen (er is geen kopie!), en bijgevolg niet te missen!

Is het de lucht, het licht, het water, de bergen? Grenoble is de humus voor tal van geïnspireerde, vrije en vrolijke kunstenaars... Aanknopend bij de traditie van experimentele cinema die al bijna drie decennia in Grenoble heerst, beroeren Clovic en Lewis de kwintessens van het erfgoed van de MTK-groep die films en projectoren bewerkt. Hier wordt de film live gemaakt: twee 16mm projectoren, een breed scala aan objecten waar de lichtstraal doorheen boort, sensoren die de lichtpulsen omzetten in geluid. Vanaf de eerste minuten vindt er een duel tussen oog en licht plaats, geprikkeld door de poëtische kracht die ontstaat uit de bewerking van het ruwe licht. De filmdrager is verdwenen, het vluchtige karakter van de cinema is op zijn hoogtepunt. De lichtstraal vermenigvuldigt zich, wordt doorgesneden, in stukjes gehakt, stuitert. Het wordt vormbaar materiaal, zoals deeg. De beelden worden in spiegelbeeld gevormd, ze glijden in de tussenruimten van een ruimte-tijd in aanbouw en ontsnappen dan, onze gedachten in spanning achterlatend, vrij om het vervagende beeld te voltooien. Onze zintuigen nemen waar, nemen op en worden herleid tot louter perceptie wat bevrijdend werkt.
"Comportement d’ondes" bevraagt wat we zien en confronteert het met extreme ervaringen, aanleunend bij de benadering van Bataille (Histoire de l’oeil) en Buñuel (Un chien andalou). Door middel van visuele en sonore abstracties stellen Lewis en Clovic enkel zekerheden voor waarvan de universaliteit niemand ongevoelig laat.

Iriserende energie van Mariette Michaud; captatie van aardgolven van Jean-Philippe Saulou. Samen vormen ze het duo Ilill op zoek naar harmonie. Ze produceren een stekelige en melodieuze postgrunge die zich onttrekt aan alle etiketten omdat het de dialoog tussen noise, muzikaliteit en zang onrecht zou aandoen. Tegelijk richten ze zich tot iedereen. De frisse en vurige stem van Mariette reageert op de sonore happening, en leunt soms dicht aan bij de tektonische chaos van haar partner. Uit wat opduikt creëert ze melodie. Haar scenische charisma met engelachtige plasticiteit contrasteert met de vastberadenheid van haar zang, en toont een live prestatie die de term "performance" volledig tot zijn recht laat komen. Om deze avond in schoonheid af te sluiten, zet ilill aan tot ontwaken, een beetje zoals een sjamanistisch lied de geesten ontsluit.