Als gedreven autodidact omzwerft Karim Ouelhaj al sinds enkele jaren zijn stad, Luik. Behalve veel kortfilms, clips, een musical en scenario’s leverde het vooral drie langspeelfilms op, praktisch allemaal zelf geproduceerd, en gedragen door een donkere woede, een quasi onuitputtelijke tederheid, en een passie voor film die hij met niet aflatend plezier deelt. Of hij nu prostitutie filmt in "Parabola" (2006), drugs in "Le repas du singe" (2012 ) of alledaags geweld in het nachtelijke "Une réalité par seconde", Ouelhaj - laverend tussen realistische documentaire en gestileerde genrefilm - haalt onverzettelijk de paria’s die onze maatschappij schept maar bij voorkeur ook verbergt, uit de schaduw.