Pink Screens - Reeds 15 jaar

Vier mee! Drie dagen lang, van 26 tot 28 mei, vieren we 15 jaar Genres d’à côté en het Pink Screens filmfestival.

De 15e editie van dit filmfestival gewijd aan seksuele minderheden vindt plaats van 10 tot 19 november 2016, maar nu al nodigen Genres d’à Côté en Cinema Nova je uit voor een mini-festival dat plaatsvindt in Cinema Nova, Cinema Aventure en Barlok. Op het programma staan enkele spraakmakende pareltjes uit eerdere edities, een nog onuitgegeven film, een flitsende “gueulante” (debat) én een zeer opwindende Pink Night in de Barlok (ter compensatie van de uitgestelde Pink Night in november 2015)!

Reeds 15 jaar!

In het kielzog van de filmclub, opgericht in april 2001, start Genres d’à Côté het Pink Screens filmfestival in mei 2002. Die eerste editie bestond uit drie dagen van filmvertoningen in Cinema Nova en vele festiviteiten rond de queer cinema. Zeer snel groeide het evenement uit naar een tiendaags festival, met nu meer dan 70 films in elke editie. In totaal zijn niet minder dan 1.119 films de revue gepasseerd. We vieren deze 15 jaar dan ook symbolisch met een uitzonderlijk driedaags avontuur, met 5 cultfilms die het festival de afgelopen jaren hebben gemarkeerd en we doen er zelfs een nieuwe film bovenop! Een nog onuitgegeven film van twee cineasten die we zeer waarderen en waarvan we reeds eerdere films hebben vertoond… Maar dat is niet alles: Cinema Nova wordt het kloppend hart van deze 15e verjaardag, met sporen uit het verleden op de muren en ontmoetingen in de foyer. We nodigen je ook uit om je gedachten, je overtuigingen en tegenstrijdigheden uit te schreeuwen tijdens de traditionele Gueulante. En als ultieme afsluiter een feest in de Barlok met een spetterend knetterende Pink Night op zaterdagavond.

Mannenlichamen verstrengelen zich in de kelder van een seksclub. Theo ziet er Hugo, hij zoekt toenadering en langzaamaan raken ze elkaar. Plotseling laait de passie op. Het verlangen verplettert hen. Seks maakt plaats voor liefde, of toch de illusie ervan, en hun omhelzing is orgastisch. Zij verlaten samen de club, op weg naar meer intimiteit, ze dwalen in de lege nachtelijke straten van Parijs. Plots geconfronteerd met de realiteit. Kunnen ze mekaar vertrouwen? Kunnen ze elkaars verwachtingen vervullen?

Olivier Ducastel en Jacques Martineau, bekend van "Crustacés et Coquillages" (Pink Screens 2005) en "L’arbre et la forêt" (Pink Screens 2010), vatten haast in real time het prille ontluiken van romantische gevoelens en het versmelten van twee lichamen, soms ergerlijk, maar steeds geil en opwindend.

Een feministische cultfilm uit de jaren 1970. Delphine Seyring, een sublieme actrice en een geëngageerde cineaste, interviewt 22 Franse en Amerikaanse actrices waaronder Jane Fonda, Shirley Mclaine, Juliet Berto en Maria Schneider over hun professionele ervaringen. Hoe is het als vrouw te acteren? Zouden ze hetzelfde beroep gekozen hebben als ze een man waren? Is er plaats voor de ouder wordende actrice? Heb je eraan gedacht zelf regisseur te worden? Vaak beperkt tot het spelen van stereotiepe en normbevestigende rollen zoals normgevende moeder, huisvrouw of hoer, vertellen ze eveneens dat jaloezie en haat de enige mogelijke gevoelens waren tussen vrouwen. Een bijzondere passionele documentaire over het beeld van de vrouwen in de film.

Megan (de zeer lesbisch friendly Natasha Lyonne aka Nicky in Orange is the New Black) is vegetarisch, heeft een poster van Melissa Etheridge in haar kamer hangen en tongzoent niet graag met haar vriend. Reden voor haar omgeving om haar onmiddellijk naar een heropvoedingscentrum te sturen om weer op het juiste heteroseksuele pad te komen. Daar waar blauw de kleur voor jongens is en roze de kleur voor meisjes. Dat ze ooit cheerleader in kort rokje was en uitging met de kapitein van het team schijnt niet echt mee te tellen ! Maar zo makkelijk zal het niet worden….
Een hilarische komedie over de normen van heteroseksualiteit en gender. Voor al degenen die zich maar niet kunnen ontdoen van die slechte gewoonte die homoseksualiteit heet en echt moeite hebben met de hetero-normatieve samenleving.
In zuurstokkleurtjes gefilmd, met zeer "camp" acteurs (waaronder Ru Paul in een van zijn weinige mannelijke rollen), een onweerstaanbare film, een cultfilm die we heel graag steeds weer opnieuw en opnieuw zien.

Jules Roskam geeft in deze film, die nog steeds een actueel thema heeft, het woord aan 19 transmannen die elk een kind gekregen hebben. Hoe beleven ze hun mannelijke identiteit en het feit dat ze bevallen zijn ? Wat vinden zij van de categorieën "moeder/vader"? Heeft hun transitie een invloed gehad op de relatie met hun familie en hun kinderen? Hangt het ouderschap af van het feit dat je een man bent of een vrouw? Achter deze vragen duiken er nog steeds vaak onwrikbare definities en voorstellingen op die langzaam barsten gaan vertonen, net zoals onze gendergerelateerde normen. Een aangrijpende film die goed doet. Die stof geeft tot nadenken geeft aan bijvoorbeeld de conservatievelingen van de "manif pour tous" en andere verlichte zielen van de gendertheorie...
Het is eveneens een film die ons allemaal raakt en die vragen stelt over wat we vinden van ouderschap en moederschap, hoe we ons tot elkaar verhouden en hoe gender onze interactie beïnvloedt met onze naasten en onze familie.

Een handvol neo-terroristen geïnspireerd door de Baader- Meinhofgroep ontvoeren de zoon van een belangrijke bankier van Duitsland. Gudrun, de charismatische leidster van de groep indoctrineert twee van haar mannelijke kompanen: ze zet hen aan tot seks met elkaar om het heteroterrorisme, verwerpelijk bourgeois-concept, te bestrijden. Bruce LaBruce (Hustler White, Gerontophilia, Otto; Or Up With Dead People) parodieert naar hartenlust de “Radical Chic”-attitude vanuit een doorgedreven queer pornovisie.
Een film van de cultregisseur waarvan we steeds zijn nieuwste films hebben gepresenteerd tijdens de afgelopen 15 jaar die absoluut niet mocht ontbreken op dit minifestival voor de vijftiende verjaardag van het Pink Screens Filmfestival.