British Cult Cinema

Tom, de leider van de ruige motorbende "The Living Dead" woont nog bij zijn moeder. Niets om mee te lachen, want die moeder blijkt zich thuis te amuseren met allerlei mysterieus occultisme in een verborgen kamer. Als Tom zo het geheim achterhaalt van het eeuwige leven, rijdt hij pardoes van een brug en verongelukt hij. Zijn makkers regelen een smaakvol afscheid tussen een stel Stonehenge-achtige monolieten waar ze hem bovenop z’n motorfiets begraven. De akoestische gitaarklanken van hun treurlied zijn nauwelijks uitgestorven, wanneer hij op z’n brullende motor vanuit het graf tevoorschijn schiet als zombie biker! Dat lijkt de andere nozems ook wel wat. Allemaal rijden ze de dood in, om daarna de buurt te terroriseren als zombie motorbende in deze volslagen van de pot gerukte cultklassieker.

De Londense hippie Jason heeft nood aan vakantie. Gelukkig is er reisbureau Hairy Travels met als superaanbieding een relaxweekend in Dr. Storm’s Health Hotel. Op de heenweg deelt Jason een treincoupé met de mooie Judy, die hij prompt verleidt door ongegeneerd naar haar blote benen te staren en haar brooddoos leeg te vreten. Judy heeft dezelfde bestemming – maar van een rustgevend weekend komt weinig in huis. Het hotel blijkt een omgebouwd ziekenhuis, bewaakt door moordlustige, in zwart leder geklede motorrijders. Ontsnappingspogingen worden kordaat aangepakt door een auto die met vlijmscherpe messen tot een ergonomische onthoofdingsmachine is omgebouwd. En aan het hoofd van dit alles: Dr. Storm, die het duivelse plan bekokstooft om een zombie-slavenleger te maken van de hotelbezoekers.

Tijdens een experimentele behandeling met lsd, ontsnappen vier gewelddadige psychiatrische patiënten uit de instelling. Helemaal in de war, leven ze in een droomwereld waarin alles kan en alles mag. Giechelend rennen ze door de velden, tot ze binnenbreken in een landhuis waar net een groep brave schoolmeisjes logeert...
Je zou deze film kunnen bekijken als ultragewelddadig, ontzettend politiek-incorrect en regelrechte smeerlapperij. Maar dan moet je er eerst in slagen de lachwekkend stupide dialogen te negeren, de belachelijke "Clockwork Orange"-pakjes waarin het krankzinnige viertal is uitgedost, de door de wol gewassen twintigers die de schoolmeisjes vertolken en – euh - de driebenige dobermann. Een van de ziekste campklassiekers die de Britse exploitationcinema ooit voortbracht!

Na het succes van "One Million Years B.C." dacht men bij Hammer een gouden formule te hebben gevonden: prehistorische films met jonge actrices in veel te kleine pelsen bikini’s. "Slave Girls" paste perfect in die formule, en handig was dat de enorme sets van "One Million Years B.C." nog een keer dienst konden doen. Het lachwekkende verhaal draait om een avonturier die in de jungle een vreemd standbeeld vindt, en plots terug geslingerd wordt in de tijd. Hij komt terecht in een prehistorische maatschappij waar krijgersvrouwen de plak zwaaien. Twee stammen zitten elkaar echter voortdurend in het haar: de blondines en de brunettes... Martine Beswick als de leidster van de brunettes wil de indringer als seksslaaf, maar haar felle ogen schieten vuur als hij meer lijkt te voelen voor haar blonde slavin. Pure camp!

Het bekende verhaal van Robert L. Stevenson krijgt hier een intrigerende draai - want als Dr. Jekyll van zijn serum drinkt, verandert hij in een bloedmooie maar levensgevaarlijke femme fatale! De straten van Victoriaans Londen waren nooit zo onveilig, want om zeker te spelen, maakte men er bij Hammer een totaalpakket van: ook seriemoordenaar Jack the Ripper en de legendarische grafrovers Burke en Hare werden naar hartenlust door de Londense soep gedraaid. Het resultaat is een sfeervolle, zwartkomische horrorfilm, waarbij ervaren rot Roy Ward Baker ("Quatermass and the Pit") handig omspringt met de camera en het geestige scenario geschreven werd door Brian Clemens (van cult tv-series "The Avengers" en "The Professionals"). Een gender bender-klassieker met Martine Beswick in een glansrol.

Londen nadat de Bom valt. In de wazige nasleep van de Derde Wereldoorlog veroorzaken de gevolgen van een "nucleair misverstand" (dat exact twee minuten en achtentwintig seconden duurde, de ondertekening van het vredesverdrag incluis) vreemde mutaties onder de overlevenden. Zo ziet de aristocratische Lord Fortnum zichzelf transformeren in de slaap- annex woonkamer van de titel. In een "Mad Max"-achtig landschap tussen het puin, de velden van gebroken porselein, ondergrondse liften die halfweg in de lucht blijven hangen en verzonken kathedralen, strompelt een sliert van bekende Britse televisiepersoonlijkheden en acteurs: Ralph Richardson, Dudley Moore, Marty Feldman, Arthur Lowe en Spike Milligan. Geregisseerd door Richard Lester, de maker van "Petulia", "The Knack" en de Beatles-films "A Hard Days Night" en "Help!", is het resultaat een stevige uppercut op de stiff upper lip, en een compleet geschifte kijk op een post-apocalyptisch Engeland in de beste Britse absurdistische traditie van de "Goon Show" en "Monty Python".

Een fascinerende, veelgelaagde en raadselachtige vertelling over een psychiatrisch patiënt (Alan Bates) die tijdens een verblijf bij een stam van Aboriginals, het geheim van "de schreeuw" leerde: een kreet die de potentie heeft om te doden. Verteld in flashback tijdens een cricketwedstrijd op het terrein van een psychiatrisch ziekenhuis, volgt de film Bates’ relatie met experimentele componist John Hurt en zijn vrouw, Susannah York. Bates trekt in bij het echtpaar, maar het duurt niet lang voor zijn zorgwekkende aanwezigheid haar tol eist…
Gebaseerd op een verhaal van de bekende Engelse schrijver en dichter Robert Graves, doet de bevreemdende en ambigue sfeer van de film denken aan het werk van de Britse filmmaker Nicolas Roeg. Maar laat het nu net een Poolse regisseur zijn, Jerzy Skolimowski, bekend van "Deep End" en "Moonlighting", die de oertypische Engelse symbolen zoals cricket en cottages in iets compleet bizars en buitenaards weet om te zetten.

Tussen 1798 en 1812 vormde het romantische landschap van de Engelse Lake District een vruchtbare voedingsbodem voor literaire genieën. Centraal stond de dichter William Wordsworth, geboren in de regio. Rondom hem verzamelde zich een groep schrijvers – Robert Southey, Samuel Coleridge en Thomas de Quincy.
Het eerste deel van deze tweedelige mini-serie, "William & Dorothy", draait om Wordsworths zuster als zijn muze en natuurlijke echtgenote, waarbij Russell in het prachtige landschap van het Lake District dezelfde liefde vindt als John Ford in Monument Valley. Dit intieme, pastorale eerste deel vormt een sterk contrast met het vuurwerk van "The Rime of the Ancient Marimer". In een wilde openingsscène vernielt een dolgedraaide laudanum-verslaafde Coleridge (David Hemmings in zijn beste rol) zijn bibliotheek op zoek naar het roesmiddel. De manische sequentie leidt op subtiele wijze naar een bewerking van zijn bekendste gedicht.
Deze legendarische tv-productie groeide bij Russell-adepten uit tot de "heilige graal", want ze werd amper vertoond en verdween spoorloos. Grijp dus deze unieke kans!

In Russells psychedelische mind trip over de zoektocht naar de "ultieme waarheid", zien we William Hurt in zijn debuutrol als jonge professor in abnormale psychologie aan de Harvard Universiteit. Hij is ervan overtuigd dat onze alledaagse realiteit niets meer voorstelt dan een laagje vernis, waaronder een diepe vorm van collectief bewustzijn huist. Vastbesloten om die grens te doorbreken, sluit hij zich op in een donkere, met water gevulde isolatietank, waardoor hij alle zintuiglijke impulsen ontbeert. Daarbovenop slikt hij zo’n gigantische hoeveelheid hallucinogene drugs dat zelfs lsd-goeroe Timothy Leary bezorgd zou toekijken. En die bezorgdheid blijkt terecht, wanneer vanuit de isolatietank een dierlijke oerkreet weerklinkt als het hallucinante antwoord op de grote levensvragen...

Campy, dwaas en krankzinnig, maar tegelijk Ken Russell ten voeten uit: deze amusante bewerking van het boek van Dracula-schrijver Bram Stoker. Russell gebruikt het werk slechts als een vaag uitgangspunt, want hij lijkt er vooral plezier in te vinden om ons te bestoken met seksueel beladen beeldsymboliek, geflipte nachtmerriesequenties en euh... Hugh Grant.
Wanneer een archeoloog opgravingen verricht in een Noord-Engels dorpje, stoot hij op de schedel van een reusachtig reptiel. Na de vondst gebeuren de raarste dingen in het dorp, en die draaien vooral rond een zuurspugende dame die pleegt rond te lopen met een gigantische hoorn voor haar kruis gebonden. Ondertussen huppelt Hugh Grant rond in een kilt als laatste nazaat van de lokale aristocratische familie. Hij zal onder ogen moeten zien dat de drakenlegende die aan zijn familienaam verbonden zit, meer dan een verhaaltje is...