Rondom de werf

De vijftigjarige Mimi is visverkoopster aan de Brusselse Kapellekerk. Dertig jaar eerder werd haar man voor haar ogen opgepakt tijdens een razzia, en was ze getuige van de moord op haar zoontje door de SS. Sindsdien wordt ze verteerd door herinneringen, en is ze ten prooi aan gewelddadige buien. Mensen zeggen dat ze gek is. Vol berouw neemt een van de Duitsers die toentertijd betrokken was in het drama, contact met haar op na de oorlog, en zorgt voor haar. Op een dag maakt Mimi kennis met David Reinhardt, een Amerikaanse artiest die in Brussel verblijft. Haar doelloze gedrag maakt dat David, die haar voor alles wil beschermen, meer over haar wil te weten komen. Stilaan werpt de expat alle snobisme van zich af. Deze transformatie wordt gesymboliseerd door zijn afdaling van de rijke buurt rond de Zavel naar de armzalige en populaire Hoogstraat...
"Rue Haute" vertelt een eenvoudig verhaal, maar is tegelijkertijd een vreemde eend in de bijt. De regisseur, André Ernotte is een Belgisch acteur die we o.a. terugvinden in de cast van de film "French Connection", en die uiteindelijk naar de VS verkaste. "Rue Haute" is zijn enige langspeelfilm. Toen de film uitkwam, kaapte hij prijzen weg, en werd hij zelfs genomineerd voor een Oscar! Dit was niet in het minst te danken aan zijn accurate beschrijving van het leven in de volkse Marollen, en de opmerkelijke prestatie van de twee hoofdrolspelers, variété-artiesten Mort Shuman en Annie Cordy, van wie we nu niet meteen zoiets verwacht hadden...

De Marollenwijk is van oudsher een aankomstplaats voor heel wat bevolkingsgroepen. Nog niet zo gek lang geleden telde de wijk heel wat Roma. Jean Harlez heeft trouwens in 1959 een portret over hen gerealiseerd voor de RTBF. Deze reportage is helaas verloren gegaan. Nova neemt dit historisch voorwendsel graag aan om opnieuw een bal-avond te organiseren. Dit keer is het de beurt aan Souny Sinto, een Brusselse zigenunerjazzgroep, om muzikaal de release van de film "Le chantier des gosses" te vieren. De groep ontstond in 2011 en bestaat uit twee "manouche"-gitaristen, David Becker en Thierry Delporte, samen met twee andere jazzmuzikanten, de violist Bernard Vancraeynest en de contrabassist Jack O’Roonie. Na een dansinitiatie door Miguel Camino zet Souny Sinto (wat zoveel betekent als zigeunerdroom) het bal in. En omdat het net één jaar en één dag geleden is dat Nova haar deuren opende, brengen we de hele nacht dansend door met T.4.2 en andere DJ’s aan de draaitafels. Kom dansen met de kinderen van de werf!

Er was eens een monument dat nog groter was dan de Sint-Pietersbasiliek: een Justitiepaleis dat, nadat het één wijk had opgeslokt, nog meer wou, om nog groter te worden. De Marollen zijn alweer in gevaar. De bewoners organiseren zich. Tegen de arrogantie van een stad die wil uitbreiden zonder met hen rekening te houden, werpen zij soliditeit en wilde verbeelding op. De strijd organiseert zich rond priester Van der Biest. Een postbode, een schilder, de bewoners, de cafés en de feesten spannen samen, en zorgen voor de speciale atmosfeer van deze unieke bewonersstrijd.
Deze televisiedocumentaire, die Nova naar aanleiding van het PleinOPENair-festival in 2004 van onder het stof haalde, wordt steeds weer op enthousiasme onthaalt. Het is een zeldzaam voorrecht om een bewonersstrijd in een volkswijk van zo dicht te kunnen volgen. Een bewonersstrijd die bovendien succesrijk was, want de plannen voor de uitbreiding van het justitiepaleis werden weer opgeborgen ! "La bataille des Marolles" werd een symbool van het lokale verzet tegen de verbrusseling, en een voorbeeld van stedelijke strijd. Het is een gevoelige en stoutmoedige film, zoals de openbare omroep er destijds maken kon.

De voorstelling wordt gevolgd door een gesprek met Jacques Van der Biest en andere leden van het actiecomité van de Marollen (CGAM) en de Huurdersbond van de Marollen (ULM), over de strijd van toen en van vandaag.