prog: 1724
squelettes/rubrique-3.html

Tabu

Januari 2013. Cinema Nova viert haar verjaardag. Al 16 jaar lang programmeren we films van eigenzinnige onafhankelijke filmmakers die vaak niet erkend worden door de media en de grote festivals, maar wiens parcours we nieuwsgierig volgen… Soms gebeurt het dat een film van zo’n cineast door A-festivals wordt opgepikt, waardoor hij een grotere weergalm krijgt. Dat gebeurde onlangs met Miguel Gomes. Na enkele films die hier zo goed als onopgemerkt bleven, krijgt deze jonge Portugese regisseur met zijn nieuwste film voor het eerst een echte release in ons land. Deze film, "Tabu", kaapt al een jaar lang prijzen weg (op de laatste Berlinale, en net nog op het festival van Gent, waar hij tot "Beste Film" werd verkozen). De film speelt nu in 40 landen, en oogst niets dan lof.

We geven deze film ongebruikelijk veel aandacht in onze programmatie. Dit is eigenlijk vanzelfsprekend voor ons. In 2009 was Nova de enige filmzaal in België die Gomes’ vorige film uitbracht, "Aquele Querido Mês de Agosto" (Ce cher mois d’août). We waren betoverd door de fijngevoeligheid en schijnbare eenvoud van deze film, we bewonderden zijn originele aanpak... "Tabu" heeft ons op dezelfde manier gecharmeerd! De film is niet alleen visueel en inhoudelijk een pareltje. Gomes gaat intuïtief te werk en toont zijn talent voor improvisatie door af te wijken van het scenario. Hij schept er duidelijk plezier in om genres door elkaar te schudden, speels met conventies te breken en de grenzen ertussen op te schuiven… Opmerkelijk is dat Gomes zich niet alleen als een auteur profileert, maar even goed als een makker die met zijn vrienden filmt. We voelen duidelijk het collectieve aspect van filmmaken. Zo zien we bijvoorbeeld in de laatste scène van "Aquele Querido Mês de Agosto" hoe de geluidsman, Vasco Pimentel, woorden heeft met de koppige regisseur, die uitsluitend de oorspronkelijke geluidsband wil gebruiken. Intussen komen ze terug goed overeen: in "Tabu" brengt het geluidsconcept hulde aan de stille film. Door een duik te nemen in het verleden, ontwikkelt de film zijn eigen filmtaal.

De waardering die Gomes nu geniet, is dus wat ons betreft volledig terecht. Die had zelfs veel eerder mogen komen, met zijn twee vorige films. Reden genoeg voor ons om een retrospectieve van zijn hele oeuvre te programmeren, zes kortfilms en drie langspeelfilms! Dit programma is gespreid over zeven weken, van 10 januari tot 24 februari. Het startschot wordt gegeven door Miguel Gomes zelf en enkele leden van zijn filmcrew, op 10 en 11 januari.

Omdat muziek een rode draad vormt doorheen zijn films, organiseert Nova ook drie exclusieve concerten (op 11 en 18 januari en 23 februari) om de release van zijn nieuwe film te vieren en jullie op de best mogelijke manier kennis te laten maken met zijn bijzondere universum.



Miguel Gomes, 2012, PT, 35mm, ov fr & eng ond, 118

Aurora is een excentrieke oude dame. Ze doet niets anders dan zich beklagen bij haar buurvrouw. Haar thuishulp behandelt ze onrechtvaardig en ze jammert dat haar dochter haar nooit komt opzoeken. Voor ze sterft, heeft Aurora nog één mysterieuze wens: ze wil een man weerzien, Gian Luca Ventura, met wie ze een geheim pact heeft. Hij heeft een verhaal te vertellen: een prachtige liefdestragedie die zich vijftig jaar eerder afspeelt, net voor het uitbreken van de Portugese kolonisatieoorlog. Zo begint het verhaal: "Aurora had een boerderij in Afrika, aan de voet van de berg Tabu"

"De idee achter de film is het kolonialisme tonen zoals een mislukte Hollywoodfilm".
— Miguel Gomes

"Tabu" begint met een proloog in zwart-wit, een film-in-de-film, waarin een ontdekkingsreiziger wordt opgevreten door een melancholische krokodil. Met een sprong in de tijd gaan we naar het hedendaagse Lissabon waar Pilar, een alleenstaande, ouder wordende vrouw, ook aan melancholie lijdt. Tussen haar activiteiten als katholieke altruïste, haar besognes met een zwaarlijvige schilder die haar het hof maakt en haar geannuleerde afspraak met een Poolse pelgrim op weg naar Taizé, ontdekken we haar oude buurvrouw Aurora. Die heeft al haar geld verspeeld in het casino en verdenkt haar thuishulp Santa van voodoo-praktijken. Op haar sterfbed vraagt Aurora naar een man van wie niemand het bestaan afwist. Pilar en Santa ontdekken dat deze man inderdaad bestaat, maar dat hij niet meer helemaal goed bij zijn hoofd is…

Na dit hoofdstuk "Verloren Paradijs" belandt de toeschouwer in het tweede deel van de film, "Het paradijs", dat geconstrueerd is als een flashback. Aurora’s geliefde vertelt ons in voice-over over hun schrijnende liefdesgeschiedenis in een asynchroon naverteld Afrika, met beelden van het verleden maar met klanken uit het heden. We bevinden ons tussen realisme en sprookje, tussen het groteske en de tragedie. Deze wereld speelt zich af in het koloniale verleden, met muziek uit die tijd, en allesbehalve doorsnee romances. De open landschappen suggeren een gevoel van vrijheid, maar eerst moeten er bergen verzet worden... "Tabu" speelt met het idee van paden die je al dan niet kan inslaan. Voor welk pad je ook kiest, ze zijn er niet zomaar. Op elk moment kan je kiezen, maar op elk moment kan ook alles plots omslaan. "Tabu" sleept je mee in een roes van vrijheid zoals alleen meesterwerken dat kunnen.

Miguel Gomes noemt "Tabu" "een film vol spoken". Hij verwijst naar de vergane glorie van Portugal, de uitgedoofde liefde tussen de hoofdpersonages, het verdwijnen van de stille film. Dat is immers ook "verloren paradijs". Een cinema van materie, net zoals film zelf trouwens, waar personages tegelijkertijd verdwijnen met de materie waarop gefilmd wordt. We vinden in "Tabu" verschillende verwijzingen terug naar Murnau: de titel van de film zelf, de titels van de hoofdstukken (hier omgedraaid), de naam Aurora, maar ook het samenspel van klank en beeld dat tot de verbeelding spreekt. Afrika doet denken aan het grote Hollywood van weleer, en aan Tarzan van Van Dyke. De acteurs uit dit deel van de film lijken ook al weggelopen uit een andere tijd: de sensuele schoonheid van de jonge Aurora en de besnorde charme van een moderne Errol Flynn dragen bij tot de pracht van dit "Paradijs".

- Op 10 januari wordt de eerste voorstelling van "Tabu" voorafgegaan en gevolgd door een ontmoeting met Miguel Gomes, Mariana Ricardo, Bruno Duarte en Nuno Pessoa.

- De film wordt vertoond tot 24 februari (zie uurrooster).

"You can read Tabu as a story about love, memory and melancholy; as a rueful contemplation of Portugal’s colonial history; or as a delirious celebration of story and the cinematic imagination. It is all of these, and in its delicate, even rather shy way, it’s the most joyously odd and surprising film of the year. It would take a truly reptilian soul not to love it".
Jonathan Romney – The Independent

10.01 > 20:00 + 12.01 > 19:00 + 12.01 > 21:30 + 13.01 > 17:00 + 13.01 > 19:30 + 13.01 > 22:00 + 17.01 > 22:00 + 18.01 > 19:30 + 19.01 > 19:00 + 19.01 > 21:30 + 20.01 > 17:00 + 20.01 > 22:00 + 25.01 > 19:30 + 25.01 > 22:00 + 26.01 > 21:30 + 27.01 > 17:00 + 27.01 > 19:00 + 27.01 > 21:30 + 31.01 > 19:00 + 02.02 > 18:00 + 03.02 > 22:00 + 08.02 > 22:00 + 09.02 > 19:00 + 09.02 > 21:30 + 10.02 > 21:30 + 15.02 > 22:00 + 16.02 > 19:00 + 17.02 > 19:00 + 17.02 > 21:30 + 23.02 > 19:00 + 24.02 > 18:00
5€ / 3,5€


"Tabu” is een waar eerbetoon aan het medium film, in Nova te zien van 10 januari tot 24 februari 2013 met 30 voorstellingen. Nova is de enige zaal in België die deze film op 35mm vertoont. Terwijl de digitale vertoonformaten overal de bovenhand halen, kan je in Nova nog eens je hart ophalen aan dit authentieke formaat dat de schoonheid van deze film extra in de verf zet! De andere films van retrospectieve rond Gomes zijn ook op 35mm te zien.
"Tabu” is in zijn originele, Portugees gesproken versie te zien. De kopij heeft Franse ondertiteling, en daarom heeft Nova er bijkomend een Engelse ondertiteling aan toegevoegd.



squelettes/rubrique-3.html
lang: nl
id_rubrique: 1725
prog: 1724
pos: aval