Prima Nova

Sinds een jaar vult Prima Nova een leemte op in de programmatie van Nova. Met deze formule vertonen we nieuwe films die niet passen in de thematische programma’s van Nova, en die door hun lengte ook niet passen in de Open Screen-formule. Recent ge(auto-)produceerde films van alle genres maken een kans in Prima Nova als ze door de regisseur(s) zelf voorgesteld worden. Het moeten niet noodzakelijk avant-premières zijn. In tegenstelling tot Open Screen vindt er wel een selectie plaats door het programmatie-team van Nova. De gelukkige verkozenen krijgen een voorstelling gevolgd door een ontmoeting tussen regisseur en publiek.

Films sturen kan naar : Cinema Nova (Prima Nova), Arenbergstraat 14, 1000 Brussel.

"Aria Tammorra" is de eerste film van Andrea Gagliardi, zoon van Italiaanse immigranten uit het arbeiders- en landbouwersmilieu. In de film gaat hij op zoek naar zijn culturele roots en leert ons daarbij de virtuoze zangers kennen die in boerengemeenschappen leven rond de Vesuvius. “Sociologen en geschiedkundigen die gespecialiseerd zijn in de migratieproblematiek weten het maar al te goed : de meeste nakomelingen van migranten ondervinden vroeg of laat de drang om de redenen van hun aanwezigheid in het hier en nu te begrijpen. Ze keren terug naar de bron en de oorsprong van de grote reis die hun voorouders maakten. (...) Andrea Gagliardi filmt met grote gevoeligheid de identiteitsqueeste van een zoon van de tweede generatie Italiaanse migranten in Wallonië” (Marco Martiniello, socioloog). Het resultaat is een genereuze film over de Tammurriata, een muzikale traditie die van een ongehoorde vitaliteit getuigt. De documentaire is een hommage aan de personages die het recht opeisen om te kunnen leven in harmonie met hun grond in één van de meest vervallen regio’s van Italië en die erin slagen om een heel waardevol goed over te leveren, namelijk de kracht van het feesten.

Gedurende drie jaar (2005-2008), nodigde de vzw Tropiques de cineast Gérard Preszow uit om een videoworkshop te animeren in haar dagcentrum voor mentaal gehandicapte personen. Het werd een zeldzame ervaring die sterke banden en onderling vertrouwen creëerde tussen de deelnemers en de filmmaker. Zo kreeg hij de vrijheid om te werken over een langere tijdspanne en konden de deelnemers geleidelijk evolueren in hun relatie met de camera. Uit deze demarche kwam een lange film en tien korte films voort waarvan wij u er enkele voorstellen.

Op 5 juli 2008 werd eindelijk het "nieuwe" Flageyplein officieel heropend nadat het grootste plein van Brussel er bijna zes jaar lang als een enorme bouwwerf bijlag. Het plein en de buurt rond het voormalige radiohuis, vroeger gekend voor zijn multiculturele en volkse karakter, schijnt hierbij een grote verandering te ondergaan. Een groot digitaal reclamebord, het verdwijnen van kleinhandel en authentieke volkscafés…
Beetje bij beetje lijkt het Flageyplein te transformeren in een hippe uitgangsbuurt en een nieuw commercieel centrum. Een groep inwoners neemt de camera ter hand en laat het woord aan hun buren die terugblikken op de vroegere periode en de huidige veranderingen, deelnemen aan de nieuwe pleinactiviteiten en een promotor ontmoeten. Deze meerstemmige film met tal van archiefbeelden toont een wijk in volle mutatie. Het is de eerste fase van "Ateliers urbains", in 2009 en 2010 georganiseerd door het Centre Vidéo de Bruxelles (CVB) en Plus Tôt Te Laat (PTTL) in verschillende wijken in de stad.