Vaste afspraak vanaf 2004 zijn de micro-evenings, avonden vol ontdekkingen, volledig gratis, waarin we de micro-edities van atypische artiesten die opereren in de marge van de dominante cultuur in de schijnwerpers plaatsen. Deze avond is het aan het Brusselse collectief "Nos restes" om de Nova in te palmen.
"Wij willen boeken van onderzoek, van experiment maken, soms autobiografisch, met de bedoeling van "anders" te vertellen. Wij willen toevallige boeken maken". Sinds de oprichting van "Nos restes" in 2006 evolueert dit collectief stap voor stap, op het ritme van het werk van elkeen: boeken, beelden, films...
Alexandre De Moté, winnaar van "lucha libre" in 1984, gaat met het beeld aan het werk door gebruik te maken van diverse media en parasitaire installaties.
Carl Roosens speelt met illustratie, grafiek, liedjes, video, animatie... Soms met vallen en opstaan, altijd hinkend, maar levendig dat is het zeker. http://www.myspace.com/carlclebard
Noémie Marsily heeft een voorliefde voor tekenfilm, grafiek, schilder- en tekenkunst... Ze gaat op zoek naar verhalende en grafische spontaniteit. http://marsily.net/noemie/
Nathalie Vanderlinden, alias nananono, maakt een artistiek dagboek met haar camera of haar tekeningen, een gevoelige vertaling van emoties van vroeger en nu.
Noémie Marsily & Carl Roosens, 2010, BE, 35mn, frovengond, 16’
De onverwachte ontmoeting tussen een damesblad en een hond! Na 3 jaren nadenken, aftasten en zoeken naar een budget kwamen Noémie Marsily en haar compaan Carl Roosens bij Zorobabel terecht. Dit Brussels productieatelier gaf hen een jaar de absolute vrijheid om deze korte animatiefilm te maken. Onovertroffen tot in de geluidsband toe is "Caniche" grappig subversief, in de vorm van een schaterlach, die het citaat van Louis-Ferdinand Céline perfect samenvat: "De liefde is het oneindige, binnen het handbereik van poedels"...
Op de muziek van NOZA, Emmanuel Coenen en Z, loopt Carl over van goesting om verhalen te vertellen in de vorm van onafgestemde poëzie, met vreemde, gevoelige en grappige teksten, waarin de beelden belangrijker zijn dan de woorden, puttend uit menselijke en monsterlijke gezichten die hij dagelijks kruist. In een kartonnen decor bewoond door kleurrijke figuren, worden groteske personages getekend en gepresenteerd op een scherm. Carl wandelt en zingt naar vermogen, fluistert, roept, hakkelt, schreeuwt op onafgestemde beats, melancholisch of losbarstend, koortsachtig of dromerig, ondersteund door akoestische of elektrische gitaren, soms een viool of een trompet. Hun eerste album "Où poser les yeux?" zag het licht eind september 2009 op Humpty Dumpty Records, een Brussels DIY label verdeeld door Bang! Een hybride en stedelijk muzikaal project, van een verrassende vindingrijkheid.
Met Carl Roosens (verhalen en stemmen), Emmanuel Coenen (gitaar, slagwerk, bas), Céderic Manche (trompet, elektronica) en Pascal Matthey (viool, elektronica).
Alexandre De Moté, winnaar van "lucha libre" in 1984, gaat met het beeld aan het werk door gebruik te maken van diverse media en parasitaire installaties.
Zich aansluiten