Het stond in de sterren geschreven. Nova zou slechts een kort leven beschoren zijn. Vandaar de naam trouwens: een supernova is een ster die kort doch sterk schittert. Vandaag vieren we Nova’s tiende verjaardag. Zouden de trotse ouders er wel aan begonnen zijn moesten ze dit geweten hebben toen ze hun baby boven het doopvont hielden...?
In 1997 was Brussel voedingsbodem voor allerlei vreemdsoortige projecten, maar de potentialiteit waarvan deze stad toen overvloeide is sindsdien haast opgebruikt, zo lijkt het wel. Overal zien we tekens aan de wand: de Thalys met haar reizigers in stropdas vervangt de "langzame" trein en haar gebruikers; volkse cafés maken plaats voor hippe tenten; we krijgen te maken met citymarketing en gentrificatie, kantoorinvasies en torenhoge huurprijzen... De stad krijgt standing. De Arenbergstraat eveneens. De straat verandert en we hebben nog niet alles gezien: weldra openen een nieuw luxehotel en een casino hun deuren op wandelafstand van Nova’s zaal. Brussel zal kost wat kost haar statuut van "hoofdstad van Europa" eer aan doen.
Nova startte onder het gesternte "cinéma d’urgence/ciné qua non/mission impossible" gezien de ultrakorte termijn (amper drie maanden) waarin het project uit de startblokken was. De stedelijke context hielp een handje: stadskankers te over en dus plaats zat. Maar al bij al was het een weddenschap met hoog risicogehalte gezien de heersende regels in het institutionele culturele landschap en de communautaire politiek in Brussel. Optimisten gaven het project maximum twee jaar - de periode die de Kredietbank, toenmalige eigenaar, de zaal in bruikleen gaf. Sceptici geloofden al helemaal niet in de overlevingskansen van Nova.
Vier veranderingen van eigenaren en een aantal verkiezingen later, is de "niche" Nova er nog steeds. Haar ploeg vernieuwde zich onophoudelijk maar behield haar collectieve organisatievorm, haar "bi/co/inter-communautaire" positie en haar vrijwilligersengagement. Ziehier Nova op rijpe leeftijd, 10 jaren wijzer en in goede gezondheid!
Dit verdient een feest! Een lange ceremonie (10 weken) in twee delen, een uitnodiging aan alle gebruikers - oude en nieuwe, trouwe en ontrouwe - vrienden en vijanden, zonder hen die er nooit een voet (durfden) binnen zetten te vergeten. Zichzelf in de bloemetjes zetten doet uiteindelijk niemand kwaad.
Onmogelijk om die tien jaar van ontdekkingen, ontmoetingen, netelige situaties en artistieke omzwervingen samen te vatten. Geen retrospectieve noch "Best of" uit de bijna 100 programma’s. Zie hier ons verjaardagsprogramma deel 1 dat het accent legt op nieuwe en onuitgegeven werken, een eclectisch parcours dat halt houdt bij regisseurs, films, muzikanten en collectieven die Nova markeerden... met als enige doel plezier doen. We verjaren tenslotte niet elke dag!
Zich aansluiten