Sluipend gif

Pripyat was de stad waar de meeste werklui van Tchernobyl leefden, er woonden zo ongeveer 50.000 mensen. De stad bevindt zich in het hart van «de zone» in een omtrek van een straal van 30 km die besmet en onbewoonbaar verklaard is. Pripyat is vandaag een spookstad. Geyrhalter gaat door de prikkeldraad en de militaire controleposten die de stralingen officieel tegenhouden (!) en stelt ons een surrealistisch bezoek voor van deze zone, waar enkel wetenschappers en werklui van de opnieuw in werking gestelde centrale binnen en buiten mogen. Ondanks alles leven er nog steeds mensen in die verboden omtrek, ze zijn vergeten en geïsoleerd, het overgrote deel werd geëvacueerd maar kwam terug om iets van zijn leven voor de catastrofe terug te vinden. De hele film door praat de bevolking uit «de zone» over haar levensvisie, of eerder overlevingsvisie, te midden van dode landschappen die een onmerkbaar gevaar verbergen. Hun getuigenissen laten de absurditeit en de ondoeltreffendheid van het beleid doorschemeren en de alomtegenwoordige hypocrisie en het autoritarisme die eraan verbonden zijn.

Sinds enkele jaren stellen imkers een verhoogde mortaliteit bij de bijen vast. Ze wijten dit aan een nieuwe generatie pesticiden die enige tijd ervoor in de getroffen streken werd ingevoerd. In hoeverre vernietigt de "collateral damage" van de moderne agricultuur de natuur? De bijentelers, slachtoffers van de mortaliteit van de bijen, ontdekken geleidelijk aan de hemeltergende lacunes van de administratie in verband met de regelgeving van van toxische producten. Een actienetwerk wordt opgericht. In Nederland en Frankrijk wordt de toelating voor de pesticide in kwestie opgeschort, terwijl België verkiest te wachten op de resultaten van een studie over de mortaliteit van bijen die ondertussen blijven sterven.