Het negende programma van Nova, in oktober 1997, was reeds gewijd aan de relatie tussen dans en cinema. Eénenveertig programma’s later nodigen we u weer uit voor een subjectief bezoek aan de wereld van de dans in de cinema.
Naast enkele grootmeesters van de moderne dans zoals Merce Cunningham en Pina Bausch maken we ook plaats voor jongere choreografen (Sasha Waltz, Lloyd Newson, Boris Charmatz, Dimitri Chamblas, Wim Vandekeybus) die in cinema wonderlijk creatief uit de hoek kunnen komen.
Niet alleen choreografen hebben verschillende media vermengd. Ook regisseurs hebben zich laten inspireren door het lichamelijke, sensuele (controle over het lichaam is immer een Œcultureel" en Œmaatschappelijk" verschijnsel) en expressionistische aspect van de dans. We hebben verschillende compilaties samengesteld. Een ruwe selectie, gemaakt op basis van het bevreemdende effect, door een ongewone of cynische inhoud, door de gevoeligheid of door schoonheid.
Dit traject biedt ons de gelegenheid een andere vorm van cinema te verkennen, die eerder gebaseerd is op een visuele taal dan op een traditioneel verhaal. Behalve de dans op zich, hebben we twee ingrediënten op de voorgrond willen brengen die vaak door regisseurs en monteurs worden gebezigd: de beweging in beeld en het ritme (zie de film van Derek Jarman ŒGlitterbug", een aaneenschakeling van evocatieve beelden uit de homowereld in Londen, en enkele experimentele films)...
Om onze Westerse horizon te verbreden hebben we besloten een kleine omweg via Azië te maken. De cinema van India en haar oude cultuur van dans en spektakel mogen niet ontbreken. Staan op het programma: de Butoh-dans, de Kalaripaya, de kathak, traditionele dansen, het conflict tussen moderniteit en traditie dat we bij hedendaagse dansers als Agram Kan aantreffen... en Bollywood!
Verder nog: twee fototentoonstellingen, ontmoetingen met regisseurs en dansers, performances rond de relatie tussen dans en beeld en een heuse come-back van de ŒRocky Horror Picture Show" . Zet dus enkele pasjes in onze richting...