COMPILATIONS

Een reeks impressionistische films met originele cinematografische effecten: deze compilatie vormt het bewijs dat in het digitale tijdperk nog hoop is voor het super 8 en 16mm formaat!

The Very Eye of Night
Maya Deren, USA, 1959, 15’, zonder dial, 16mm

Het resultaat van een samenwerking met Anthony Tudor voor de choreografie, en Teiji Ito voor de muziek. De avant-gardiste Maya Deren toont een volledig in negatiefbeeld gefilmd nachtelijk ballet. "Het thema van deze film is de innerlijke wereld van een mens op het moment dat hij inslaapt." (Maya Deren)

Ghosts of a Future Lost
Ryan Le Garrec, Belg, 2001, 8’, zonder dial, 16mm

Dit is een vondst van een ... Open Screen! Dynamische montage, ellipsen, lege momenten en verlichte surreële atmosfeer. Twee danseressen zoeken elkaar ....

Delilah
Tanya Syed, UK,1994, 9’, zonder dial, 16mm

Vrouw en vrouw. "Delilah" vermenigvuldigt standpunten en camerabewegingen. Een zwart-wit film die berust op het gebruik van ritme. Dans en improvisatie zijn een evokatie van begeerte en van de daaruit voortvloeiende angst.

Salamander
Tanya Syed, UK, 1994, 15’, zonder dial, 16mm

Een Pitta Kebab snack in Londen, de lichten, de geluiden van het verkeer, de nacht... creëren een surrealistische sfeer, een nieuwe ingebeelde ruimte.

Non lieux
Pascal Baes, Belg, 2000, 8’, zonder dial, video

De onvermijdelijke Pascal Baes was reeds verschillende keren te gast in Nova. In "Non-Lieux" doet ook Ai Suzuki mee. Er zijn waterplassen, er wordt gespeeld met reflectie, met blauwe en sombere kleuren.... punkesthetiek die dicht aanleunt bij Japanse Butoh.

Christine (+ 31/10 > 20:00)
Veronique Ray Geneix, Fr, 1998, 5’, zonder dial, Super 8

Een naakte torso in beeld. Het vastleggen van een bewegend lichaam, van de textuur van de huid. De film is steunt op twee assen: van somber naar licht en van langzaam naar snel. "Christine" is één van die zeer mooie kleine filmpjes...

Cirque
Thierry Fonteneau, Fr, 10’, 1998, zonder dial, Super 8

De film is gebaseerd op de voorstelling "Cirque" van de franse choreograaf Bernardo Montet. De voorstelling werd vertraagd gefilmd, wat een vreemd effect geeft en wat een choreografie van beelden toevoegt aan de dans.

Inquiétude
Elodie Imbeau & Rodolphe Cobetto, Fr, 2001, 3’, zonder dial, Super 8

Wie loopt achter wie? De afwezigheid van oorzaak laat de verbeelding aan de macht. De esthetiek van deze film herinnert aan enkele films uit het verleden.

+ ontmoeting

Fictie, al dan niet alleen narratief. Wat valt er meer over te zeggen? Ze zijn allemaal zéér de moeite waard, ze zijn "van bij ons" en ze onderzoeken in een mum van tijd elk op hun eigen heldere wijze de relatie tussen dans en beeld.

La complainte du progrès du progrès
Claudio Pazienza, Belg, 1997, 5’, zonder dial, 35mm

Een koppel is nauwgezet bezig met een reeks activiteiten: koffie maken, maaltijd bereiden, afwas doen op een lied van Boris Vian en een choreografie van ALIS.

Ya Rayah
Claudio Pazienza, Belg, 2001, zonder dial, 35mm

Sinds 1991 realiseerde Pazienza, autodidact-filmmaker en fotograaf, verscheidene kortfilms. "Ya Rayah" duikt in het universum van het nachtleven op muziek van Dahmane El Harrachi.

Musique de table`
Thierry De Mey, Belg, 1999, 9’, zonder dial, 35mm

Het opzet van Thierry De Mey, die eveneens instond voor "Rosas danst Rosas", is de verkenning tussen muziek en het gebaar dat het geluid veroorzaakt, de demarcatielijn tussen dans en muziek tonen.

Dans le noir
Katherine Libert, Belg, 1999, 25’, ov tw ond, 35 mm

Gaten in de muur van Berlijn in 1989. Tien jaar later is Brussel in volle opbouw/afbraak. Een groep illegale Russen en een vrouw in een discotheek. Sombere sfeer, verleiding, drank. De dageraad wist alles uit.

The Gods Love those Silent Ones who Clench Life Between their Teeth
Pieter Eycken, Belg, 11’, zonder dial, video

Een man en een vrouw eten aan een tafel. Hun stilte vertelt hun begeerte. Beetje bij beetje komen ze in beweging en ontstaat een dans. Is ontsnapping uit deze stille kamers mogelijk? In een surrealistische taal, met de stem van Alessandro Moreschi de laatste der castraten.
+ 9/11 > 20:00

Je danse devant toi toujours
Isabelle Martin, Belg, 10’, ov fr, video

Een verhaal over een verloren liefde. Een adolescent filmt haar dagboek. Ze danst voor de camera tot haar sokken kapot zijn, op muziek van Leonard Cohen. "Je danse devant toi toujours" is een korte film met een frisse nasmaak.

Monoloog van Fumiyo Ikeda op het Einde van Ottone/Otonn
Walter Verdin en Anne Teresa De Keersmaeker, Belg, 1990, 6", zonder dial, video

Een close-up van het gezicht van de danseres Fumiyo Ikeda tijdens een operazang. Haar gezicht wordt geleidelijk aan een beeld van leed, woede en drift: haar monoloog.

Dansité (+ 21/10 > 18:00)
Jean-Paul Dupuis, Fr, 1978, 10", zonder dial, 16mm

Op een choreografie van François Verret, juist voor zijn grote doorbraak . Het opzet van Dupuis is om meer te tonen dan de dans. Het gaat hem eerder over het oproepen van een sfeer rond twee bewegende lichamen, vermengd, zwevend tussen hemel en aarde, zand en rots.

Ex-tension
Jean-Paul Dupuis, Fr, 1988, 6’, zonder dial, 16mm

"Ex-tension" is een film over de mogelijkheid het lichaam te liëren aan natuurelementen dankzij de dans en het beeld. Rotsen, water, schors, zand, huid, lichaam. Vermenging en onderscheid op beeld.

Dust
Anthony Atanasio, UK, 1998, 9’, zonder dial, 35mm

Het traject van een zwemmer die op surrealistische wijze een maanlandschap doorkruist. Het gevecht tegen de wind, hallicunante visuele elementen, een atmosfeer berekend op het gewicht van verboden sensaties als echo van de onderwereld.

Elegy (+ 02/11 > 20:00)
Chris Graves, NZ, 1993, 10", zonder dial, 35mm

Op een choreografie van Douglas Wright, danser uit Nieuw-Zeeland. Een hommage aan drie aan AIDS overleden. Opgenomen in zwart-wit, een film met stilte en een kreet.

Inasmuch...
Wim Vandekeybus, Belg, 2000, 10’, zonder dial, 35mm

De nieuwste film van Wim Vandekeybus, wiens andere films voordien reeds bij Nova vertoond werden. Eerder dan om de dans gaat het hierbij over het ritme van aaneenschakelingen en de intensiteit van de beelden. Een verhaal over levensenergie...

*Bali Mecanique
Henry Hills, USA, 1992, 14’, zonder dial,16mm*
Een film in twee delen. Bali Mechanique combineert experimentele filmtechnieken met opnames die typisch zijn voor de documentaire. De Legong-dans, vermengd met beelden van de Odalans (tempelvieringen), dansen met een naar Westerse normen hoog erotisch gehalte,...

*Kathak, danse de l’Inde
A. Bhaskar Rao, India, 9’, zonder dial, 16mm*
Stomme film, opgenomen in studio, met een voorstelling van dansers in "exotische" klederdracht. De Kathak vindt zijn oorsprong in de mime-verhalen van rondreizende vertellers en in de hofdans.

*Loose in Flight
Rachel Davies, UK, 1999 , 5’, zonder dial, video*
Akram Khan is van oorsprong een moslim uit Bangladesh, en leeft nu in Groot-Brittannië. Hij combineert de complexe ritmes van de Kathak met bewegingen ontleend aan de hedendaagse dans. De film verkent zijn nieuwe danstaal in een stedelijke Britse context.

*Naheed Ki Katha’ (Het verhaal van Naheed)
Beena Sarwar, Pakistan, 2001, 20’, ov eng ond, video*
Documentaire over een Pakistaanse Kathak-danseres die haar land verlaat onder dwang van het islamitisch regime. Desondanks tracht ze haar kunst in Groot-Brittannië verder te zetten en de Kathak in haar geboorteland te promoten.

*Van Chan, een Cambodjaanse danseres
Rithy Pahn, Cambodja, 1999, 26’, ov eng ond, video*
Documentaire van een Cambodjaanse danseres die weduwe werd tijdens het Pol Pot-regime. In een volledig verwoest dorp tracht ze de traditionele Cambodjaanse dans in ere te herstellen. De traditionele dans boet steeds meer aan belang in, ten voordele van populaire televisiedansen.

*Turnpike
Tom Barman, Music: dEUS, Belg, 6’, sans dial, video*
De videoclip toont Cassavetes-acteur Seymour Cassel die, sigaar in de mond, rustig de Champs Elysées afwandelt samen met de danser Sam Loewyck, die gaandeweg zijn kalmte verliest. Door MTV destijds gecensureerd, daar Loewyck’s dans een epilepsie-crisis zou parodiëren. De titel refereert naar een van de bekendste snelwegen in de VS, de New Jersey Turnpike.

*Disparates
César Vassyié, chor: Dimitri Chamblas & Boris Charmatz, Fr, 1999, 22’, sans dial, 35mm*
Een man wordt wakker op straat na een nacht doorzakken en probeert zich te herinneren. In "Les disparates" bewijzen Boris Charmatz en Dimitri Chamblas, die deel uitmaken van de nieuwe generatie dansers in Frankrijk en hun eigen stijl en visie op hedendaagse dans hebben ontwikkeld, het tegendeel. De choreografie bestaat hier uit het zoeken naar taal vanuit het lichaam, gevoelig en precies. De ellips wordt gebruikt als stijlfiguur en de dans wordt omgezet in beeld door middel van het verspringen tussen diverse standpunten.

*Avoir mal partout
Giovanni Cionni, danse: Barbara Manzetti, Belg, 1997,15’, sans dial, DV*
De danseres slentert en legt zich neer midden de toeristen en consumenten in de Gulden Vlieslaan. Kruisende blikken, onverschilligheid. In zekere zin is de film onafgewerkt, ruw. Om de performance van de danseres aan die van de camera te koppelen, monteerde Giovanni Cionni bijna uitsluitend tijdens het draaien zelf.
Met een voorstelling van de realisateur en de danseres (Barbara Manzetti).

*Gloamming
Kate Mc Intosh, danse: Igor Paszkiewicz, Belg, 2001, 8’, video*
Het Centraal Station, de treinen, de pendelaars en de danser. Een ongewone ontmoeting. De enen volledig opgeslorpt door de notie van tijd, de ander als het ware buiten de tijd. De diepe belichting accentueert de filmtextuur en draagt bij tot de uitzonderlijke atmosfeer.
Met een voorstelling van de realisateur.

De meest geschifte en gedurfde kortfilms uit de serie...

*A Portrait of Meredith Monk
Mark Berger, USA, 1974, 25’, zonder dial, 16mm*
Meredith Monk is één van de bekendste Amerikaanse feministische artiesten uit de sixties. Haar werk als performance artieste, choreografe, zangeres en cineaste past in de Amerikaanse avant-garde van die tijd. De film is tegelijk esthetisch verzorgd en verwaarloosd maar steeds gewild gedurfd.

*Pantyhead
Alison Murray, UK, 1994, 10’, zonder dial, 16mm*
Alison Murray draait de logica van plezier en pijn binnen de seksualiteit om. Een pubermeisje danst voor een videoclip die net op TV speelt wanneer plots de presentator uit het scherm stapt met een vrouwenslipje op het hoofd.

*Bad Mood Woman
Alison Murray, UK, 1997, 1’, zonder dial, video*
Met een vrouw die ongesteld is, kan je maar beter oppassen! De slogan op het
einde is haar laatste woedekreet...
(+ 18/10 > 22:00)

*Kissy Suzuki Suck
Alison Murray,1992, UK, 18’, ov eng, video*
De Canadese Alison Murray ontleedt nauwgezet de sociale en psychologische aspecten van de seksualiteit . In «Kissy Suzuki Suck» disecteert ze de tegenstellingen in vrouwelijke filmpersonages. De film ademt een eind jaren ’80 trashy geest uit, stijl «Madonna punk»...

*The World of Dance
Luis Valdovino, Dan Boord, Laura Hill, Marilyn Marloff, USA, 1994, 9’, ov eng, video*
Zou het kunnen dat deze film bedoeld werd voor videofitness-fans van Jane Fonda? Toch niet, «The World of Dance»’ is een pamflet in de geest van de films van Tati en René Clair.

*La force fait l’union fait la force
Johan Grimonprez, Belg, 1994, 3’, zonder dial, video*
Door de Belgische wapenzin te hernemen, spitst de cineast van DIAL History zich toe op wat onze maatschappij al dan niet samenhoudt.

In kortfilms kan een regisseur zich vanalles veroorloven: surrealisme, emoties, animatie, zottigheden, exotisme... De kortfilms die we verzamelden zijn stuk voor stuk pareltjes die dit programma zijn eigenzinnig karakter verlenen!

Deze compilatie brengt klassiekers uit het experimentele genre samen met hedendaagse realisaties. Zo komt Anne Van Dienderen haar gloednieuwe film zelf voorstellen. De idee achter deze reeks is om dans/film uit te breiden tot choreografie en ritme in beelden.

*Portrait of John Whitney
Stefan Chodorov, USA, 1975, 28’, vo ang, video*
Infografisch pionier en filmkunstenaar (o.a. de SFX van ’2001 A Space Odyssey’) John Witney doet ons zijn eerste ervaringen met de computer uit de doeken en onthult de ontwerpen van zijn eigen cameras. Hij tracht in zijn werk een gevoelsmatig antwoord te bieden op de muziek voortgebracht door vormen in beweging (Fragment uit Matrix 3, Catalogue, Permutation en Lapis).
Een neergeschreven vertaling van de dialogen uit de film wordt vooraf onder de toeschouwers uitgedeeld.

*Arabesque
John Whitney, USA, 1975, 8’, zonder dial, 16mm*
Voor John Whitney is de camera niet meer dan een opname-instrument waaruit men een liquide architectuur kan scheppen, die in feite eigen is aan de muziek. Op computer creëert hij motieven die evolueren in de tijd. Figuren die uitdijnen of samentrekken en zo visuele melodieën worden. Kleuren voegen een extra dimensie toe aan de vormgeving van de compositie.

*Dance Nine
Doris Chase, USA,1975, 4’, zonder dial, 16mm*
De carrière van Doris Chase omvat zowel dans als beeldhouwkunst. Beide disciplines komen met videodance aan bod, net zoals werk met digitaal beeld.

*Free Radicals
Len Lye, USA, 1957-79, 5’, zonder dial, 16mm*
Krassen op pellicule is het procédé van deze film. Deze bewegende krassen geven het beeld ritme. Len Lye is een bekende experimentele animatiefilmer, waaraan Nova in februari een retro wijdde.

*Rainbow Dance
Len Lye, USA, 1936, 5’, zonder dial, 16mm*
Een man maakt zich los van een regenboog. De kleuren van zijn kleren en de kleren zelf transformeren. De kleurbewegingen zijn leidraad van het verhaal en van de personages.

*Muratti Greeift Ein
Oskar Fishinger, USA, 1934, 3’, zonder dial, 16mm*
Choreografische animatie van sigaretten, ter ere van de Muratti’s!

*Sid (Le chien)
Jeffrey Scher, USA, 1998, 3’, zonder dial, 16mm*
Choreografie met een hond.

*Reasons to Be Glad
Jeffrey Scher, USA, 1980, 4’, zonder dial, 16mm*
"Een Sint-Valentijnsboodschap opgedragen aan Xavier Cugat" (Lightcone). Jeffrey Scher beïnvloedt heel wat animatiefilmers.

*Footprints
Bill Morrison, UK, 1992, 17’, zonder dial, 16mm*
Poëzie in montage en beeld. Het idee om voetsporen te volgen giet Bill Morrison in een uitzonderlijke esthetiek. De ritmische montage geeft aan de film zijn visuele polsslag.

*Site
An Van Dienderen, Belg, 2000, 10’, ov eng ond, video*
An Van Dienderen beoefent "visuele antropologie". Met haar artistieke beeldentaal (fotomateriaal, dia’s, en Super 8) vecht ze tegen de instant-beelden en hokjesmentaliteit van de media. "Site" is een uitzonderlijk inventief topografisch portret van José Besprosvany, choreograaf van joodse, Mexicaanse en Slavische afkomst, die in zijn werk bewust de confrontatie aangaat met zijn meervoudige identiteit.

In aanwezigheid van de regisseur.
+ 25/10 > 20:00

*Stationary Movement
Julie Angel, UK, 1996, 5’, zonder dial, video*
Een animatiefilm gerealiseerd op basis van beweging van bladeren en boomtwijgen. Bomen als immobiele dansers.

*Scrub Solo 1: Sololiness
Antonin De Bemels, Belg/U.S.A.,1999, 8’, zonder dial, video*
Een oefening in het manipuleren van tijd en beeldop een choreografie van danser Bud Blumenthal. De onderbelichte Super8film werd gedigitaliseerd opdat de cineast als een DJ kan scratchen. De bewegingen van de danser worden gedeconstrueerd en veranderen in een abstract beeld.
+ 02/11 > 18:00